To jeszcze Megadeth, czy już Dave Mustaine's Band? Wielu pewnie powie, że Megadeth to przecież właśnie Dave Mustaine. Mnie jednak czasem brakuje w tej kapeli muzyków z najlepszych lat tego zespołu. Zwłaszcza specyficznego brzmienia basu Dave'a Ellefsona, który przecież także grał w Megadeth od zawsze...
Mniejsza z tym, bo na "United Abominations" kapela pokazuje się w dobrej formie. Znacznie wyższej niż to ostatnio bywało. "United Abominations" to już nie jest kompromisowy "The World Needs A Hero", czy mało wyrazisty "The System Has Failed". "United Abominations" to album, który znowu porządnie kopie w dupę! Mocno i siarczyście!
W porównaniu do poprzednika, wspomnianego już "The System Has Failed", na "United Abominations" wzrosła dawka thrashu. Ale nie znajdziemy tu czystego thrashowania, jakim charakteryzowały się wczesne albumy bandu. Wpływy przesiąkniętego heavy metalem "The System Has Failed" pozostały. Oprócz nich łatwo tu też odnaleźć nawiązania do "Youthanasia" lub "Countdown To Extinction". I tak chyba najłatwiej byłoby ten album scharakteryzować - jako złoty środek, wyciągnięty z tych trzech płyt. Dodając jednak od razu, że "United Abominations" na głowę bije wielokrotnie wspominany tu "The System Has Failed", ale do poziomu pozostałych dwóch krążków troszeczkę mu brakuje.
Bracia Drover nie pierwszy raz pokazują się jako naprawdę dobrzy muzycy. Megadeth dawno nie miał tak świetnie pracujących gitar, wspartych precyzyjnymi uderzeniami perkusji. Niemałe znaczenie ma tu też brzmienie krążka - dźwięk jest wyrazisty, czytelny, selektywny, mocny. Płyta brzmi o wiele potężniej niż jej poprzedniczka. Jeśli znacie "United Abominations" - na pewno wiecie, o czym mówię. Rzecz jasna pod warunkiem, że słuchaliście tego z czegoś innego niż mp3 (wiem, że w Polsce to prawdziwa plaga). Na "United Abominations" mamy mnóstwo dobrej muzyki - utwory są różnorodne w tempach i nastroju, mamy masę świetnych solówek, tu i tam pojawiają się pasaże grających unisono gitar, jakie zawsze lubiłem, a jakie nie zawsze kojarzyły mi się akurat z Megadeth... Fajnie się tego słucha.
Tyle o muzyce. Ale to jeszcze nie koniec mojej pisaniny. Nie mógłbym nie wspomnieć, iż głęboki niesmak wzbudzają we mnie teksty, oraz symbolika bookletu "United Abominations". Dave Mustaine za pomocą muzyki postanowił walczyć z terroryzmem. Szkoda, że nikt mu nie wytłumaczył, iż hałasując o walce z terrorystami działa na ich korzyść. Chłopaki od wybuchów żywią się właśnie tym, że są na ustach wszystkich. Im większy rozgłos, tym bardziej rosną w siłę. Z terrorystami należy walczyć - najlepiej po cichu, odcinając ich od dostępu do wszelkich mediów. Należy działać, a nie pierdolić przez tubę, że się działa. Naprawdę nie mam pojęcia, co Mustaine chciał osiągnąć przez teksty i grafikę do "United Abominations". Jeszcze mocniej skłócić muzułmanów ze światem zachodu? No to moje gratulacje...
Nie wiem też, po jaką cholerę na "United Abominations" Dave odgrzał utworek "A Tout Le Monde". I jaki był cel powierzenia kilku linijek tekstu Christinie Scabbii (spieprzyła ten numer, jak tylko się dało - to nie jest utwór na jej słodki głosik). Nie chce mi się wierzyć, że z popularnością Megadeth jest tak źle, iż Mustaine w celu zwiększenia sprzedaży "United Abominations" potrzebował gościa specjalnego w postaci wokalistki słabiutkiego Lacuna Coil. Bo jeśli celem jej pienia nie był marketing, to co nim było?
Muzycznie "United Abominations" to dobry album dobrego zespołu. Osoby nie znające angielskiego lub popierające polityczny kurs Białego Domu nie zwymiotują także tekstami. Ja jednak musiałem je długo przetrawiać. I z ich powodu jeden punkt w ocenie obciąłem. Za głupoty.
Matthias Herrlich / [ 24.01.2008 ]
|
