Dwa lata po wydaniu swojej pierwszej płyty, Godsmack ponownie wchodzi na rynek. Można się spierać, czy w przypadku młodego zespołu 2 letnia przerwa między pierwszym i drugim albumem to długo. Często bywa tak, że kapele chcąc kontynuować swoją dobrą passę i flow twórczy lawinowo nagrywają kolejne utwory i tak już po niecałych 12 miesiącach mamy kolejny album.
Nie mniej jednak przez te 24 miesiące chłopaki sumiennie odrobili swoją pracę domową. Na dzień dobry prezentują nam kawałek pod jakże wymownym tytułem "Sick Of Life". Moim zdaniem trudno o lepszy początek. Instrumenty wchodzą partiami. Utwór rozpoczyna się bardzo delikatnie, jest to wręcz muskanie talerzy przez Tommiego, które za chwilę wspomagane są przez bass. Do instrumentów dołączają gitary, które zaostrzają klimat, i rozkręcają cały utwór, nadając mu odpowiedniej prędkości. Do tego wszystkiego dołącza Sally, ze swoim wręcz już firmowym rykiem i jest pozamiatane. Cały utwór w ciągu kilku sekund wali się nam na głowę jak grom z jasnego nieba, miażdży. Panowie nie spuszczają z tonu nawet na chwilę, utwór jest ostry i kopie w d... już na samym początku płyty. Sully jeszcze w połowie wydziera się wniebogłosy, co w połączeniu z partią solową Tonego powoduje że włos się jeży. Utwór trwa niecałe 4 minuty, ale to w zupełności wystarczy, żeby przekazać całą jego energię i dać do zrozumienia, co nas dalej czeka. Jeżeli myślicie, że po takiej dawce będzie chwila na dojście do siebie to niestety nic z tego. Zaraz za "Sick Of Life" czai się tytułowy "Awake", który bez pardonu, mocnym riffem wywarza drzwi. Utwór stał się wręcz sztandarową pozycją w repertuarze kapeli i promował album razem z "Greed". Kawałek został nagrany po tym, jak jeden z ówczesnych przyjaciół chłopaków, stwierdził, że bardziej jednak niż ich przyjaźń ceni sobie ich pieniądze... jakże trafny tytuł do tej sytuacji. "Greed" jest cięższy niż dwa poprzednie numery. Wydaje mi się, że warto zwrócić tutaj uwagę na grę Tommy'ego na bębnach, szczególnie w refrenie pokusił się o dość ciekawe rozwiązania. Sporo kombinacji zgrabnie upiększa całą kompozycję. W ogóle wydaje się, iż chłopaki rozwinęli skrzydła na tej płycie. Wspomniana wcześnie gra Tommy'ego na bębnach jest zdecydowanie ciekawsza niż na "Godsmack", Tony coraz śmielej wchodzi z solówkami, partia solowa praktycznie pojawia się w każdym utworze (większa lub mniejsza).
W środkowej części płyta trochę zwalnia. Utwory są wolniejsze i cięższe, nie tracąc na ostrości i wyrazistości. W "Mistakes", "Trippin'" i "Forgive Me" wokal Sully'ego jest jakby ospały, powolny, ale tylko do czasu. Jeżeli w związku z tym ktoś by przyciął przysłowiowego komara, przejście do refrenu zdecydowanie postawi go na nogi. Następuje tytułowe przebudzenie i utwory ponownie wkręcają się na wysoki poziom decybeli. Zdecydowanie na uwagę zasługuje nr 9 - instrumentalny "Vampires". Wyraźnie słychać tutaj tą godsmackową iskrę Bożą. Mocny, konkretny kawałek, z chwytliwymi riffami, które pomimo powtarzalności jednak nie nużą. Ale chyba to jest właśnie klucz do sukcesu bostończyków. Ujmę to w ten sposób, posiadają umiejętność komponowania dobrych utworów małym nakładem. Płytę kończy "Spiral", który można by porównać w pewnym sensie z "Voodoo" z pierwszej płyty, ale z bardziej agresywnym refrenem. Jest moc!!!
"Awake" to zdecydowanie krok na przód w twórczości kapeli. Moim zdaniem utwory są ciekawsze niż na pierwszym krążku, chociaż cały czas nie powalają pod względem instrumentalnym. Panowie jakby śmielej poczynają sobie z instrumentami. Zaczynają mocno z "Sick Of Life" i tak ciągną prawie przez całą płytę. Krążek od samego początku do końca utrzymuje się w mocny, mięsistym klimacie. Trochę zwalniają w połowie ale zdecydowanie nie spuszczają z tonu. Cóż więcej można o niej powiedzieć? Jeżeli chcecie trochę pohałasować w swoim własnym M, ta płyta zdecydowanie się do tego nadaje. To naprawdę dobra pozycja.
Makoś / [ 24.03.2012 ]
|
