Backbone to warszawska grupa założona w 2012 roku, która istnieje z pewną przerwą w życiorysie. I jak to w życiu bywa skład zespołu ulegał zmianom. A jego najstarszym członkiem jest gitarzysta i zarazem wokalista Piotr Kowalczyk, który na boku tworzy jeszcze projekt Ulfheobar (prezentujący ciekawą mieszankę indiańskiego folku, neo-folku i muzyki elektronicznej z post-rockiem i metalem). Reszta muzyków (ze składu nagrywającego ten debiutancki album) to perkusista Michał Kowalski i basista Aleksander "Loki" Boguszewski oraz niegrający już z zespołem gitarzysta i wokalista Piotr Potocki. Dodam, że Loki grał w folk metalowym Leśne Licho i heavy-death metalowym bandem Neuronia, którego album "The Winter of My Heart" całkiem miło wspominam.
Jako, że kapela zadbała o to by przedstawić nam swoją muzykę począwszy od drugiej EP z 2021 roku, więc pozwolimy sobie na retrospekcję, zanim przejdziemy do czasów obecnych i ich najnowszego wydawnictwa. Backbone jest stylistycznie zupełnie odmienny od powyższych zespołów. I myślę, że doświadczenie panów odbiło się na muzyce kapeli, gdyż muzyka zawarta na tym materiale jest bardzo dojrzała aranżacyjnie i posiadająca w sobie wyraźne cechy współczesnych trendów. A mianowicie specyficzne patenty muzyczne charakterystyczne dla post-rocka i post-metalu zagrane na nisko strojonych gitarach (nierzadko więcej niż sześciostrunowych by uzyskać bardziej masywne brzmienie). Mam tutaj na myśli klimatyczne przestrzenne gitarowe melodie współistniejące z miażdżącymi riffami i rozbudowywaną sekcją rytmiczną, na czele których wybrzmiewa gardłowy growling, posiłkujący się chwilami melancholijnym czystym śpiewem lub melodeklamacją. Ponadto łączenie czystych bardzo nastrojowych gitarowych pasaży z monumentalnymi gitarami i uderzeniami perkusji wprowadza mroczno-melancholijny klimat, a akcentujące delikatne klawiszowe tło poszerza przestrzeń muzyczną.
"Grey Foundations of Stone" posiada wszystkie te cechy. A muzycy odgrywają swoje role bez zarzutu. Jednak z uwagi na prawie permanentne wolne tempo twórczość Backbone jest tutaj doom-death metalowa, oczywiście z tymi wszystkimi cechami, o których wspomniałem powyżej, kwalifikując materiał do grona post-doom metalu. Ta muzyka jest bardzo introspektywna i emocjonalna. Uważam, że materiał jest bardzo dobry, jeśli ktoś lubi takie połączenie potężnej energii i ciężkości z emocjonalnymi melodiami. Naprawdę można się w tej muzyce zatracić.
Ostatnie dziesięciolecie wyraźnie charakteryzuje się wzrostem popularności post-metalu w jego czystej formie albo z jego naleciałościami w innych klasycznych gatunkach muzyki metalowej. Post-metal ukazuje inny rodzaj gniewu, wściekłości czy agresji, ale też otwarty jest na inne emocje, które często są skrywane w starszych odmianach metalu. Bo przecież metalowiec nie mógł czuć strachu, żalu czy smutku. Ponadto tutaj nie musi być już tak szybko, ale na pewno musi być bardzo emocjonalnie. I tak jest z Backbone.
