Tuż przed występem U.D.O. pod sceną zrobił się ścisk, no ale dziwić się nie można: w końcu zespół Dirkschneidera to już legenda sama w sobie - w tym roku kończy ona 35 lat! I to w doborowym składzie, ponieważ w trasę ruszyła mając na basie samego Petera Baltesa: byłego członka Accept. Byłem bardzo ciekawy tego, czy z uwagi na to, że więcej tutaj Accept niż w Accept grupa postawi na większą ilość kawałków tej zasłużonej formacji. Odpowiedź przyszła dość szybko, ponieważ na początek dostaliśmy dwa kawałki z wydanego w zeszłym roku "Game Over". A później to był regularny set U.D.O. z trzema coverami wiadomego zespołu. Tak, Peter to legenda, ale na trasie tylko zastępuje odpoczywającego Tilena Hudrapa - jest więc częścią U.D.O. i będzie grał ich kawałki. I nie widać było, by mu to przeszkadzało. Wręcz przeciwnie: muzyk bawił się znakomicie! Biegał, machał głową, śpiewał w chórkach, a uśmiech nawet na moment nie schodził mu z twarzy.

Cała grupa była w wybornej formie: Smirnov (cóż za zmiana image'u) i Dammers czarowali na gitarach, młody Dirkschneider pewnie czuł się za perkusją, a i nawet wspomagał ojca wokalnie, z kolei jego "stary": klasa sama w sobie. Po nieco pozbawionej życia koncertówce z Bułgarii obawiałem się o formę 70-letniego wokalisty, ale niepotrzebnie: Udo na emeryturę się nie wybiera! Mimo wszystko show kradł tutaj Baltes: pomiędzy nim a grupą czuć było prawdziwą chemię i aż ciężko było uwierzyć, że to "tylko" zastępstwo za mającego problemy zdrowotne kolegę. I trochę wstyd się przyznać, ale w głowie pojawiła się nawet myśl, że w sumie nie płakałbym, gdyby Tilen nie wrócił. Wiem, troszkę okrutne, no ale ze sceny płynął taki ogień, że to po prostu nie może się skończyć na jednej trasie!