01. I Seek No Other Life
02. High And Low
03. Sealing My Fate
04. Temple Of The Sun
05. Akhenaton
06. My Mystic Mind
07. Trail Of Murder
08. As Daylight Breaks
09. Someone Else's Life
10. Setting Fire To The Earth
11. Older And Wiser

Na niniejszy album czekałam jak Żydzi na Mesyjasza od kiedy zobaczyłam wspólne zdjęcie pana Thomena z panem Rolandem na portalu społecznościowym, wietrząc, że nie spotkali się na jednego drinka, lecz aby stworzyć Euro-power-metalową super grupę! Tak założyłam ja, która swoją przygodę z metalem zaczęła właśnie od Blind Guardian z Thomenem i Helloween z Rolandem, płyt bardzo, ale to bardzo melodyjnych, niemniej jednak mocno osadzonych w podłożu, i oczywiście od razu podniosłam poprzeczkę do poziomu pierwszego Masterplana, czego się nie robi, ale wierzę w pana, panie Rolandzie.

W międzyczasie zdążyłam jeszcze obadać resztę składu, pan Urban, którego słyszałam kiedyś z Bloodbound oraz ekipa z... Visions Of Atlantis, Dreamscape i Edenbridge, które to power metal rozumieją nieco inaczej, w związku z czym przestałam się spodziewać kolejnego Masterplana, a nastawiłam się na rzyganie tęczą i trykające się jednorożce. (W gruncie rzeczy to pan Mario z Visions Of Atlantis jest hersztem tej spółki, a Roland i Thomen jego gośćmi i Bardzo Dobrymi Przyjaciółmi).

Koniec gdybania, jedziemy z pierwszym singlem "High And Low". Syntezatory, galop, jednak trochę Masterplan, dobry wokal (hardrockowo, bez piania), melodia, melodia i jeszcze więcej syntezatorów. Jak ktoś lubi taki powerek i nie wstydzi się do tego przyznać, to jest mu dobrze. Drugi singiel "I Seek No Other Life" utrzymuje tempo i styl, do tego jest więcej gitar i popisowe "słuchajcie jak umiem szybko grać na perkusji". Natomiast trzeci singiel "Sealing My Fate" to ballada z szybszymi partiami gitarowymi, 100% stylu Hammerfalla. (Hammerfall w ulubionych na profilku) W końcu rozmawiamy o wokaliście, który nazwał jeden ze swoich zespołów "Bloodbound", tak czy nie.

Jako że single są na początku playlisty, resztę płyty oceniam osobno. Instrumentalny "Temple Of The Sun" przenosi nas powoli do starożytnego Egiptu, w którym rządzi "Akhenaton". Jest nieodzowny dla tego tematu motyw melodyczny z Bliskiego Wschodu, trochę cięższe riffy, nawet chyba delikatny pogłos do wokalu w zwrotkach dodali, ale już refren główki nie urywa i solówka jest poza klimatem. Czegoś mi tu brakuje, mówię ja, która mam gipsowego Anubisa na biurku.

"My Mystic Mind" znowuż przypomina mi Helloween z okresu, ja wiem, "The Time Of The Oath". Nie unikam porównań do innych zespołów, bo Serious Black raczej nie aspiruje na pionierów nowego gatunku, tylko opierają się o to, co już wypracowano w melodyjnym power metalu. Problemem jest, że wszystko na tym albumie jest dobre technicznie, ale brak tej iskierki, która sprawia, że zakochujesz się w jakiejś płycie (z ludźmi jest chyba podobnie). Do końca albumu niestety nic już nie przykuwa uwagi, zostaje mi tylko dołożyć, że utworem tytułowym mogą bez problemu reprezentować Czarnogórę na Eurowizji.

Oczywiście, że przesadziłam z oczekiwaniami wobec tej płyty, tak niestety często bywa z super grupami, że zbierają się muzycy dobrzy w swoim fachu, wszystko zostaje nagrane profesjonalnie ale bez chemii. Fanom gatunku można polecić, ale nie lecą czapki z głów, kapcie z nóg, ani biustonosze z... Ech, ciekawsze rzeczy poszczególni muzycy mają na koncie swoich starych zespołów, po prostu taki średni power metalowy album nie ma startu do starych Blindów czy pierwszego Masterplana. (Do pierwszego Masterplana nic nie ma startu, ale ćśśś...).