Fomalhaut i Nimh to duet dwóch artystycznych osobowości. Za nazwą Fomalhaut kryje się Tomasz B., czyli Tomasz Borowski, znany wcześniej z tekstów publikowanych na łamach magazynu Apostazja. Ta płyta to jego debiut wydawniczy jako instrumentalisty. Natomiast Nimh to przedsięwzięcie rzymianina Giuseppe Verticchio, programisty komputerowego który zaczął tworzyć muzykę w 1994. Posiada on już duży dorobek i pozycję w świecie niekomercyjnej muzy elektronicznej. Wydał dużo płyt pod szyldem Nimh jak i w projektach ubocznych (m.in. Hall of Mirrors, Maribor) a także w kolaboracjach (m.in. z Rapoon, Aube).
"From the Longest Winter" zawiera muzę spod znaku klasycznego dark ambient. Siłą krążka jest obfitość środków wyrazu. Każdy utwór posiada swój indywidualny rys, odróżniający go od pozostałych. Dark ambient ma wile oblicz i autorzy wykorzystali na płycie to bogactwo tradycji. Znajdziemy tu mroczne, przytłaczające dźwięki kojarzące mi się z Inade i Vestigial. Dużo tu również zimnych, spokojnych pejzaży, minimalizmu, rozmytych plam, szumów. Są też partie dynamiczne, natężone, mocno uderzające, chaotyczne, pełne napięcia i dyskomfortu. A także fragmenty transowe, również medytacyjne, refleksyjne. Wykorzystano melodyjną elektryczną gitarę. Koncept płyty nawiązuje do zimy, oczekiwałbym zimna, lodowatej atmosfery, zagubienia na mroźnym pustkowiu, wszechogarniającej beznadziei. Tymczasem w tym gęstym mroku, napierającym pesymizmie gdzieś pod spodem kryje się bijące ciepłe serduszko, tłoczące dającą życie krew.
Ten ciemny ambient nie kieruje słuchacza w stronę rozpaczy, jego estetyka urzeka. Autorzy wykorzystali znane patenty, ale połączyli je w ciekawą, złożoną, wieloaspektową całość. Nimh już udowodnił swój twórczy potencjał, to nie nowicjusz. Ciekawi mnie pierwsze w pełni samodzielne wydawnictwo Fomalhaut. Oby pojawiło się niebawem.
