Drugi album francuskiego duetu Lunar Tombfields jest wymierzony prosto w słońce. Jak wiemy słońce stoi w opozycji do księżyca. A to księżyc jest ewentualnym sprzymierzeńcem wszystkich black metalowych hord... niosącym światło. Oczywiście jeśli mowa o naturalnym świetle, poza ogniem z pochodni czy płonących kościołów, czego czasami używają natchnieni silnymi emocjami black metalowcy. I taka jest też muzyka Lunar Tombfields. Pełna silnych emocji, bardzo skrajnych, agresywnych, ale i depresyjnych. Bo przecież wściekłość i smutek zdawałoby się, że nie mogą iść w parze. A jednak! W psychiatrii pojawia się termin określany jako "raptus melancholicus" określający nagłe wzburzenie, pobudzenie psychoruchowe u osób chorych na depresję, co połączone jest z przeżywaniem silnych emocji, zarówno tych melancholijnych jak i tych agresywnych.
A zatem kompozycje na "An Arrow to the Sun" prezentują różne black metalowe instrumentalizacje. Różnorodne gitariady - szybkie i ostre riffy, melodyjne solówki, potężne jak i nastrojowe arpeggia, ale i atmosferyczne zwolnienia. I oczywiście - perkusjady - od szaleńczych blastów po wolne trzymania rytmu. Wyczuwam też jakby echa post-black metalu. Wokalista z Lunar Tombfields nie przywiązuje bardzo wagi do brzmienia wokali. Nie jest to typowy black metalowy scream (czytaj: skrzek) a po prostu forma krzyczenia natchniona agresją oraz pewnym rozgoryczeniem. Taki rodzaj wokalizacji (inny niż w skandynawskim black metalu) dość często pojawia się na ustach zachodnioeuropejskich black metalowców. Urozmaiceniem wokalistyki i tym samym panującej atmosfery są dwujęzyczne (angielsko-francuskie) melorecytacje i inne formy wrzasków oraz krzyków. Co dodaje wręcz jakiegoś patosu lub jeszcze bardziej pogłębia depresyjny nastrój do tej mroczno-melancholijnej atmosfery.
Ogólnie mówiąc, muzyka jest dwubiegunowa. Jednak pomiędzy tymi dwoma biegunami, agresywną szybkością a melancholijnym spowolnieniem (wręcz doom black metalowym) są formy pośrednie spójnie łączące utwory. Chociaż nie brakuje nagłych zwrotów akcji (zmian rytmu i natężenia muzyki). Lunar Tombfields swoją muzyką nie odkrył Ameryki, ale miłośnicy czarnego metalowego grania mogą być ukontentowani.
