|
Gdzieś w okolicach South Yorkshire w Wielkiej Brytanii był sobie zespół, który zaczął swoją działalność jako SOB w 1976 r. z założycielami Grahamem Olivierem i Stevem Dawsonem. Grupa połączyła siły z innym lokalnym zespołem, Coast, w którym wokalem zajmował się Biff Byford, a na gitarze grał Paul Quinn. Grupy połączyły się i powstał skład: wtedy 26-letni Graham "Oly" Olivier, Steve "Dobby" Dawson (27), Paul "Blute" Quinn (26), Pete "Frank" Gill (27) i Peter "Biff" Byford (27). Zespół nazywał się Son Of A Bitch, ale kilka lat później odstąpiono od tej nazwy i grupa przechrzciła się na SAXON. W tamtym czasie grywali swój własny materiał pośród wielu innych grup w zwykłych rockowych klubach jako suporty dla The Ian Gillian Band i Heavy Metal Kids. Kasety demo zostały nagrane w studiach Tapestry z producentem Johnem Verity (eks wokalista/gitarzysta Argent). Rozprowadzali je po zwykłych firmach nagraniowych, ale byli ignorowani, ponieważ wtedy na samym szczycie znajdowała się New-wave. Po kilku miesiącach wreszcie otrzymali pozytywną odpowiedź od Petera Hintona z EMI, który pojechał do Bamsley, żeby zobaczyć występ zespołu w miejscowym Civic Hall. Zespół wywarł na nim duże wrażenie i dlatego polecił go Claude'owi Carrere jako kandydatów dla jego nowej na scenie muzycznej marki, Carrere Records. Claude zdecydował się zaoferować SAXON kontrakt po przesłuchaniu kaset demo.
Album SAXON został nagrany znowu z producentem Johnem Varity i był gotowy do dystrybucji światowej w maju 1979 r. Pierwszym singlem z płyty był Big Teaser c/w Stallions of the Highway. Chociaż Stallions był pierwszym utworem grupy który znalazł się na krajowej liście najlepszych utworów heavy metalowych, w końcu zajął też pierwszą pozycję (24 lipca 1979) na Powerhouse Chart. Drugi singiel Backs To The Wall c/w Militia Guard także znalazł się na topie Powerhouse w styczniu 1980. Przez przypadek został wydany podczas krajowej trasy koncertowej Motorhead, na której zespół był specjalnym gościem. Trasa zaczęła się 10 listopada w Bracknell Sports Centre i poprowadziła SAXON przez wszystkie najważniejsze miejsca w kraju, włącznie z trzema nocami w londyńskim Hammersmith Odeon. Tam 16 grudnia na specjalnie zaaranżowanym koncercie gwiazdkowym skończyło się tourne. Zespól znowu wszedł do studia i nagrał drugi album Wheels Of Steel.
Wheels Of Steel (wyprodukowany przez Pete'a Hintona i SAXON) był wypuszczony na rynek w maju 1980. Dostał się na listę pięciu najlepszych brytyjskich albumów, a grupa ze swoimi dwoma singlami-hitami Wheels Of Steel i 747 (Strangers In The Night) pojawiła się na liście "Top Of The Pops".
SAXON szybko nagrał następny album zatytułowany Strong Arm Of The Law i wydał go w listopadzie tego samego roku. Ta płyta również została wyprodukowana przez Pete'a Hintona i SAXON. Wydano 2 single: Strong Arm OF The Law i Dallas 1PM.
Większość roku 1981 grupa spędziła w trasie i dlatego mieli dość mało czasu na nagrywanie następnego albumu. Odwiedzili wówczas prawie każde państwo na świecie. Szczególny sukces odnieśli w Japonii, gdzie singiel Motorcyckle Man utrzymywał się na liście przebojów przez 5 miesięcy.
W październiku 1981 roku ukazał się czwarty album zadedykowany fanom i ich codziennemu stylowi ubierania się, Denim And Leather. Płytę promowała 46-występowa trasa po Wielkiej Brytanii i Europie. Denim And Leather zostało srebrną płytą w Wlk. Brytanii i zajmowało miejsca na chartach w całej Europie. Z albumu wydano 2 single: And The Band Played On oraz Never Surrender. Na dwa dni przed rozpoczęciem trasy odszedł perkusista Pete Gill, którego zastąpił stary przyjaciel SAXON, Nigel Glocker. Musiał on co prawda nauczyć się wszystkiego w półtora dnia, ale spełnił wszelkie oczekiwania.
Najważniejszym celem roku 1982 było podbicie USA. Na drugiej trasie odbyło się 38 występów, podczas których zespół podróżował od Nowego Jorku do Florydy, poprzez Texas do Zachodniego Wybrzeża. Zakończeniem były 4 występy w "Whiskey" w Los Angeles i 3 w San Francisco. Sukces tej trasy spowodował pośpiech przy wydaniu Strong Arm Of The Law w Stanach Zjednoczonych (21 maja) i organizowaniu następnego tournee czerwiec/lipiec. SAXON nagrał album live pod koniec 81 r. i wydał go 14 maja 1982. Poproszono fanów o wybór nazwy dla płyty i ostateczny wybór padł na tytuł The Eagle Has Landed. Tak więc orzeł obleciał świat, aby powrócić na 28-dniową trasę w Wielkiej Brytanii, która zaczęła się 16 września 1982. Grupa pojawiła się w Castle Donington na Monsters Of Rock Festival w połowie trasy po USA. W czwartek grali w Dallas, Rainbow, potem polecieli do Anglii, żeby wystąpić w sobotę, a następnie wrócili do USA w poniedziałek, żeby dać show w Nowym Jorku, po którym z kolei szybko wystąpili w Niemczech na tamtejszym odpowiedniku Monsters Of Rock Festival. Pojawienie się w Castle Donington dało SAXON tytuł pierwszej grupy, która dwukrotnie zagrała na Monsters Of Rock Festival, gdzie po raz pierwszy wystąpili w 1980 roku.
Na przełomie października i listopada 1982 SAXON wrócił do studia, żeby pracować nad najnowszym albumem Power And The Glory, wyprodukowanym przez Jeffa Glixmana. W samym Los Angeles sprzedano 15,000 płyt w pierwszym tygodniu. Wydano też video: Power And The Glory, Nightmare i przeróbkę Suzy Hold On.
Tournee było nieuchronne I okazało się wielkim sukcesem. Wydano także video SAXON Live, koncert nagrany w Nottingham (UK). Niestety w 1983 roku SAXON odszedł z Carrere, wytwórni, która jako pierwsza podpisała z nimi umowę. Było to spowodowane jakimiś wewnętrznymi rozbieżnościami pomiędzy częścią Carrere dotyczącymi faktycznej sprzedaży albumów SAXON. Ale zespół natychmiast podpisał umowę z EMI.
Crusader był pierwszą płytą SAXON wydaną przez EMI w 1984 r., mimo że byłą to też ostatnia płyta prowadzona przez Carrere, wyprodukowana przez Kevina Beamish'a i nagrana w Los Angeles. W tym samym roku zespół znów wyjechał koncertować do USA, tym razem w połączeniu z Motley Crue. Jeśli jednej nocy występował SAXON, to innej Motley Crue. Wówczas na trasie po USA było też Iron Maiden i SAXON został przez nich zaproszony jako gość specjalny. Koniec roku 1984 i początek 1985 to trasa promująca Crusader, co dowiodło ogromnego sukcesu, jaki grupa odniosła w Stanach. SAXON występował też w Niemczech z supportem Accept.
Inocence Is No Excuse, ósmy album zespołu został wydany we wrześniu 1985 r. Był nagrany w Holandii w Wisseloord Studio. Wydano 2 single: Back On The Streets i Rock And Roll Gypsy. Potem EMI wypuściło SAXON Live Innocence, live video z ostatniej trasy i 2 klipy promujące Back On The Streets oraz Rocking Again.
W 1986 odszedł z powodu problemów z żoną basista SAXON Steve Dawson. Jak powiedział Biff "Naprawdę go wkur...". Zamiast Steve'a pojawił się nieznany basista Paul Johnson. W tym składzie nagrano płytę pod tytułem Rock The Nations, na której to właściwie Biff zajmował się partiami basowymi, chociaż było to zadanie Paula. Z albumu wydano 3 single ( plus 3x video): Northern Lady, Waiting For The Night i Rock The Nations. Na pianinie do kawałków Party till you Puke i Northern Lady grał Elton John. Trase po Europie zaplanowano na 1986 r. i pod koniec roku Biff i reszta chłopaków połączyła siły w USA ze szwedzkim gitarzystą Yngwie Malmsteen'em.
W 1997 odszedł do zespołu GTR (projekt byłych członków i wokalisty /Maxa Bacona/ Yes) Nigel Glocker. W zamian dołączył do zespołu perkusista Nigel Durham. SAXON nagrał Destiny, ostatni album dla EMI, który jak poinformował Biff, po prostu nie chciał, żeby zespół nagrał nową płytę. Po trasie koncertowej wrócił do grupy Nigel Glocker. Odszedł za to Paul Johnson zastąpiony przez Tima "Nibbs" Cartera, który najpierw wystąpił w Budapeszcie. Fani SAXON szybko go zaakceptowali i w ten sposób stał się stałym członkiem zespołu na trasie w późnej częsci roku 1988. Udowodnił, że jest świetnym twórcą piosenek i generalnym maniakiem SAXON na scenie. Przy okazji - miał wtedy tylko 22 lata!
Nowy album live Rock And Roll Gypsies został nagrany w 1989 r. Biff i reszta konsekwentnie koncertowali z Manowarem w Niemczech. Antologia video Power And The Glory została wydana przez PMI. Po trasie niemieckiej SAXON zajął się pisaniem na następną płytę. Jednak w międzyczasie grupa zrobiła sobie przerwę, żeby dać serię charytatywnych występów w Wielkiej Brytanii.
W 1990 roku minęło 10 lat od kiedy SAXON był razem i z tej okazji przygotowano trasę brytyjską i europejską pod nazwą "10 Years Of Denim And Leather". Nagrali jeszcze jeden album live i video pod tym samym tytułem. Przez resztę roku pracowali nad nowa płytą studyjną nazwaną Solid Ball Of Rock, wydaną 4 lutego 1991, po której 18 marca ukazał się singiel Requiem - We Will Remember, piosenka zadedykowana wszystkim zmarłym gwiazdom rocka. Później SAXON zawarł kontrakt z Virgin, grał w całej Europie, a nawet w Ameryce, Japonii, Urugwaju, Paragwaju, Argentynie, Meksyku, Brazylii i Nowej Zelandii!
W 1992 SAXON nagrał kolejny album, który odniósł wielki sukces - Forever Free w studiu Hey You (Wieden, Austria) i w Gems Studios (Boston, Lincolnshire, UK). Produkcją zajął się Biff Byford i Herwig Ursin. Wydano też singiel Iron Wheels zadedykowany ojcu Biffa.
W 1994 SAXON pracował nad materiałem na nową płytę. Album Dogs Of The War ukazał się na początku 1995, ale zaraz po nagraniu odszedł gitarzysta Graham Oliver. Zastąpił go przyjaciel Nigel'a Glockera - Doug Scarrat. SAXON nagrał nowy teledysk Dogs Of War, który pojawił się na MTV Headbangers' Ball. W końcu po rocznym tournee SAXON nagrał kilka bożonarodzeniowych występów w Niemczech.
Najnowszy album live ukazał się w 1996 r. - The Eagle Has Landed Pt. II. Trasa jak zwykle trwała cały rok. Nagrano też piosenkę You've Got Another Thing Comin' na CD z wykonaniami piosenek Judas Priest.
W 1997 EMI ponownie wydało Wheels Of Steel i Arm Of The Law jako podwójne CD, które zresztą zawierało 11 dodatkowych utworów, nagranych głównie w 1981.
SAXON wydaje nowy album w maju. Tytuł to Unleash The Beast, a producentem był Kalle Trapp i SAXON. Album był tak świetny jak Dogs Of The War i zawierał akustyczną balladę Absent Friends, zadedykowaną Johnowi "J J" Jones, szefowi załogi, który zmarł rok wcześniej. Trasa koncertowa do tej płyty zaczęła się w maju, zagrali w Niemczech, Holandii, Belgii, Szwecji i wielu innych państwach. Unleash The Beast znalazła się na topie 100 najlepszych piosenek w Szwecji, Niemczech, ale też w Szwajcarii. W listopadzie odbyły się 2 koncerty w Brazylii (sao Paulo i Santos), rok zakończono gwiazdkowym występem w Belgii.
Rok 1998 rozpoczyna się dwoma występami w Anglii w lutym. W marcu i kwietniu SAXON znowu gra w USA. Po koncertach w Hiszpanii, zagrali na brazylijskim festiwalu "Monsters Of Rock", potem grali w całej Europie i znów pojawiło się kilka koncertów w Stanach (późny listopad). Potem rozpoczynali koncerty Deep Purple w Rotterdamie, w Holandii. Trasa Unleash The Beast skończyła się 21 listopada w holenderskim Hardenbergu.
Kontuzja uniemożliwiła Nigelowi granie na perkusji dla SAXON, ale wciąż pisał on z zespołem nowe piosenki na kolejny album. Perkusją zajął się Niemiec Fritz Randow, który tak naprawdę już grał z grupą podczas ich minionej trasy. SAXON gra na festiwalu Arena Open Air w Holandii razem z Motorhead i Dio.
Wzbudzające jednocześnie podziw i lęk CD Metalhead wydano we wrześniu 1999 roku. Światowa trasa koncertowa promująca tę płytę trwała 2 lata włączając w to prestiżowe show na pierwszym w historii Bloodstock UK Metal Festiwal w Wielkiej Brytanii i Wacken w sierpniu 2001, gdzie orzeł znów powrócił.
Gdzieś w międzyczasie SAXON znalazł czas na nagranie Killing Ground, podobnie jak na nagranie kilku nowych wersji klasycznych utworów. Albumy wydano później, odpowiednio, w 2001 i 2002 roku.
Dwa lata później Saxon uderza z wielką mocą, ukazuje się bowiem album "Lionheart", który pokazuje, że Brytyjczycy mają w sobie jeszcze dużo młodzieńczej ikry. Szybki, ostry heavy metal jaki kapela zaprezentowała na tym krążku naprawdę kopał tyłek aż miło. Obowiązkowa jazda dla wszystkich fanów.
W 2006 roku grupa sprawiła wszystkim miłośnikom niezłą niespodziankę. Na rynku pojawił się bowiem "The Eagle Has Landed", tym razem opatrzony cyferką "III". W 2007 roku ukazała się płyta "The Inner Sanctum". Rok 2009 przynosi nam kolejną płytę studyjną, która otrzymała tytuł "Into The Labyrinth". Kolejna płyta studyjna otrzymała tytuł "Call To Arms" i miała swoją premierę w 2011 roku. 24 lutego 2013 roku premierę ma kolejna płyta studyjna Saxon, którą opatrzono tytułem "Sacrifice".
Dwa lata później swoją premierę ma kolejna płyta studyjna, która otrzymała tytuł "Battering Ram". W 2016 roku ukazała się podwójna koncertówka "Let Me Feel Your Power" na której zarejestrowano koncerty z lat 2015-2016.
Na kolejną płytę studyjną fani czekali do 2018 roku gdy swoją premierę ma album "Thunderbolt". Muzycznie bez zmian, a Saxon nie schodzi poniżej swojego, dobrego poziomu. Rok 2021 przynosi nam wydawnictwo "Inspirations" na którym muzycy zaprezentowali swoje wersje klasyków rockowego grania. Wśród wybranych wykonawców, których Saxon nagrał covery znajdziemy między innymi: Motörhead, The Rolling Stones, AC/DC, Deep Purple, Thin Lizzy, Led Zeppelin, The Beatles, czy The Jimi Hendrix Experience.
Początek 2020 roku to album "Carpe Diem" którym Saxon pokazał (po raz kolejny), że jeśli chodzi o klasyczny heavy metal, to są mistrzami nad mistrze.
Bio: Krzysiek
DYSKOGRAFIA:
1979 - Saxon
1980 - Wheels Of Steel
1980 - Strong Arm Of The Law
1982 - Denim And Leather
1982 - Eagle Has Landed [Live]
1983 - Power And The Glory
1984 - Crusader
1985 - Innocence Is No Excuse
1986 - Rock The Nation
1988 - Destiny
1990 - Rock N' Rock Gypsies [Live]
1991 - Greatest Hits Live! [Live]
1991 - Solid Ball Of Rock
1993 - Forever Free
1995 - Dogs Of War
1996 - The Eagle Has Landed - Part II [Live]
1997 - Unleash The Beast
1999 - Metalhead
2001 - Killing Ground
2004 - Lionheart
2006 - The Eagle Has Landed III [Live]
2007 - The Inner Sanctum
2009 - Into The Labyrinth
2011 - Call To Arms
2013 - Sacrifice
2015 - Battering Ram
2016 - Let Me Feel Your Power
2018 - Thunderbolt
2021 - Inspirations
2022 - Carpe Diem
|
