|
Przez przeszło ponad 2 dekady Anthrax króluje na metalowych scenach świata, jest zaliczany obok Metalliki, Megadeth i Slayera do pierwszych thrashowych formacji. Jest zespołem, który nie bał się wyzwań i eksperymentów, doświadczył wielu wspaniałych wzlotów i bolesnych upadków.
Wszystko zaczęło się 31 grudnia 1963, kiedy na świat przyszedł Scott "Ian" Rosenfeld. Życie nigdy go nie rozpieszczało, gdy miał 12 lat rozwiedli się jego rodzice. Pomimo to, w przeciwieństwie do wielu dzieciaków z dzielnicy, Scott nie odrywał się od trudnej rzeczywistości przy narkotykach. Wolał to robić przy dźwiękach Nowej Fali Brytyjskiego Heavy Metalu. Po tym jak dostał się do College'u już wiedział że chce być muzykiem.
W czerwcu 1981 Scott Ian założył heavy metalową grupę. Nazwał ją Anthrax. Po kilku tygodniach zrezygnował z nauki i oddał się muzyce na całego. Pomimo, że matka Scotta miała inne plany co do jego przyszłości, nie zdołała zmienić jego zdania.
Zimą 1982 Scott poznał 22-letniego perkusistę Charliego Benante. Charlie podobnie jak Scott miał trudne dzieciństwo (stracił ojca, gdy miał zaledwie 5 lat). Wszystko w jego życiu kręciło się wokół muzyki. Chłopak doskonale rozumiał się ze swoim siostrzeńcem - Frankiem Bello, który podzielał jego fascynacje muzyczne (obaj kochali KISS) oraz grał na gitarze basowej. Jak się okaże, Frankie dołączy później do Anthrax.
W lutym 1983 Scott Ian zaprosił Charliego do gry w Anthrax. Wkrótce po nim do grupy dołączył także wspomniany Frakie Bello, zastępując poprzedniego basistę grupy Dana Lilkera. Wokalami w Anthrax zajął Neil Turbin. W tym składzie muzycy nagrali swoje pierwsze demo, które posłali do "bosa" ówczesnego świata metalowego - Johny'ego Z Zazula z Megaforce Records. Ten jednak odrzucił demo, uznając, "iż nie było dość dobre". Scott i spółka nie załamywali rąk i wkrótce zawitali u Johnny'ego ponownie. Tym razem demo przypadło mu do gustu, mimo to wciąż nie chciał podpisać kontraktu. Powodem była inna grupa, którą Johhny był zafascynowany. Była to Metallica. Kiedy Scott po raz pierwszy ich usłyszał był oszołomiony, nigdy przedtem nie słyszał tak ekstremalnej muzyki. Obserwując jak Metallica nagrywa swój debiutancki album Scott był jeszcze bardziej zdeterminowany by zaimponować Johnny'emy. Wynajął więc i opłacił sesje w studiu nagraniowym, powstał "Soldiers Of Metal". To był klucz, który otworzył im drogę do świata metalu.
W październiku 1983 Johnny podpisał z Anthrax kontrakt płytowy. Już po 3 miesiącach grupa wypuściła swój debiutancki album: "Fistful Of Metal". Znalazły się na nim takie klasyki jak "Metal Thrashig Mad", "Deathrider" oraz cover Alice'a Coopera "I'm Eighteen". W czerwcu Anthrax ruszył w trasę promująca swój debiut. Ich koncerty stały się niesamowitym pokazem szaleństwa zarówno ze strony zespołu jak i fanów. Anthrax stał się także jednym z niewielu zespołów, którego członkowie po szaleństwie na scenie wracali do spokojnego życia, bez narkotyków i alkoholu.
W styczniu 1985 w grupie nastąpiła bardzo poważna zmiana. Wokalista Neil Turbin został zastąpiony przez Joey'a Belladonnę. Wkrótce po tym zespół nagrał swój drugi album "Spreading Disease". Jest to zarazem pierwszy album nagrany w klasycznym składzie: Belladona, Ian, Bello, Bennante, Spitz.
Wiosną 1986 grupa wzięła udział w wielkim tour, na którym na 60 koncertach mieli supportować Black Sabbath. Niestety po zaledwie 4 występach tournee zostało odwołane. Grupa nie załamała się i ruszyła w swoją pierwszą trasę po Europie. Ale tu znowu, zaledwie po kilku dniach, kolejny pech spotkał Anthrax. Cała trasa została zawieszona z powodu eksplozji elektrowni atomowej w Czernobylu. Muzycy mówią, że było to jedno z najstraszniejszych wydarzeń jakie kiedykolwiek ich spotkało, jak się jednak później okazało, nie ostatnie. Kilka miesięcy po tym grupa wróciła do Europy by dokończyć trasę, supportując Metallice. Niestety 26 września 1986 wydarzyła się kolejna tragedia. Autobus zespołu Metallica wypadł z trasy, basista Cliff Burton zginął na miejscu. Trasa została natychmiast odwołana. Muzycy obu grup nie mogli się pogodzić ze stratą przyjaciela.
W roku 1987 ukazał się trzeci, przez wielu fanów uważany za najlepszy, album: "Among The Living". Znajdują się na nim największe i najlepsze klasyki zespołu takie jak "Indians", "Caught In The Mosh" czy tytułowy "Among The Living". Album wybił Anthrax na same szczyty. Już wtedy grali występy dla kilku tysięcy osób. Jednakże grupa stała się jeszcze bardziej popularna po wydaniu singla "I'm The Man", na którym jako pierwsi dokonali połączenia metalu z... rapem.
Pomimo tych sukcesów w grupie zaczęło się źle dziać. Scotta zaczęło poważnie drażnić picie Joey'a, które wpływało na jego formę na koncertach. Po konfrontacji i po wielu rozmowach wokalista zgodził się ograniczyć swoje "imprezowanie" i niedługo potem całkowicie rzucił picie. Grupa przystąpiła do nagrywania kolejnego albumu. W 1988 ukazał się album "State Of Euphoria".
Podczas tworzenia kolejnego krążka znowu pojawiły się spięcia w zespole, tym razem pomiędzy Frankiem i Charliem, którzy w końcu zamienili sesje nagraniową w istne pole bitwy. 24 stycznia 1990 Anthraxowi przydarzyło się kolejne nieszczęście, całe ich studio z instrumentami i inspiracjami poszło z dymem. Tak jak w przeszłości, muzycy się nie załamali i jeszcze zimą 1990 wydali "Persistence Of Time", który jest uważany za jeden z ich najlepszych albumów.
Nie minęło dużo czasu a grupa znowu zaeksperymentowała z Hip Hopem. W 1991 razem z Public Enemy nagrali hit z 1989 "Bring The Noise", który ukazał się na składance b-side'ów "Attack Of The Killer B's". Po sukcesie, jakim odniósł ten utwór Anthrax ruszył w wielką spektakularna trasę koncertową, podczas której każdy występ kończył się wspólnym wykonaniem "Bring The Noise". Całe tour ponownie okazało się wielkim sukcesem.
Wiosną 1992 grupa podpisała obiecujący kontrakt z Elektra Records. Jednakże to, co ogłosili kilka tygodni później było dla wszystkich zaskoczeniem. Z zespołu został wyrzucony Joey Belladonna. Sam Joey nie rozumiał tej decyzji. Scott jednak stwierdził, że gdyby tego nie zrobili, Anthrax nie byłby już zespołem. Nowym wokalistą został były frontman Armored Saint - Jon Bush. Na pytanie czy udało mu się zastąpić poprzednika, odpowiedz brzmi: TAK. Najlepszym dowodem jest wydany w 1993 album "Sound Of White Noise", z którego pochodzi wielki hit "Only". Styl grupy stał się bardziej mroczny, właśnie głównie za sprawą Busha. Jednakże nie był to koniec zmian. W czerwcu 1995 od grupy odchodzi Dan Spitz, a wkrótce po nim wieloletni manager Johhny "Z" Zaluza.
Anthrax jako kwartet nagrał album "Stomp 442". Rolę drugiego gitarzysty na koncertach przejął Paul Crook. Wkrótce po tym grupa zrezygnowała z usług Elektra Records, gdyż ta nie promowała odpowiednio ich ostatniego albumu. 25 marca 1996 przydarzyła się kolejna tragedia. Młodszy brat Frankiego i zarazem wielki fan Anthrax - Anthony został zastrzelony przed domem swojej dziewczyny. Frankie i Charlie nie mogli się z tym pogodzić i do dziś czują jego stratę. Jako ekspresje swojego smutku Frankie napisał utwór "Pieces" poświęcony pamięci swojego brata.
Gdy latem 1998 grupa wypuściła swój 8 album "Volume 8-The Threat Is Red", znowu przydarzył się pech. Wytwórnia Ignitron, która wydała album zbankrutowała po kilku miesiącach. Po tym wydarzeniu muzycy postanowili sobie zrobić przerwę, podczas której Frankie i Charlie ożenili się.
Latem roku 2000 Anthrax powrócił z nowym gitarzystą - Rob'em Caggiano grając wielkie tour i przypominając o sobie swoim fanom. Tournee odniosło ogromny sukces - grupa miała ustawioną trasę koncertową u boku Judas Priest. Anthrax spotkały jednak kolejne problemy, tym razem najgorsze ze wszystkich. Formacja stanęła wręcz na skraju rozpadu, kiedy po atakach na World Trade Center 11 września 2001 i po atakach wąglika (ang: anthrax) nie chcieli być kojarzeni z tą tragedią. Dzięki wsparciu ze strony fanów i policji grupa przezwyciężyła i ten problem i tak Anthrax został Anthraxem. Podczas koncertów, które grali po tych wydarzeniach muzycy ubierali się w kombinezony z wyrazami, które układały się w napis "WE'RE NOT CHANGING OUR NAME" (ang: "nie zmieniamy naszej nazwy").
Długo oczekiwany 9-ty album ukazał się ostatecznie w 2003 pod tytułem "We've Come For You All". Grupa znowu ruszyła w trasę, wystąpiła miedzy innymi na festiwalu Wacken Open Air 2004. Jednakże w 2004 z grupy odszedł Frankie Bello i wydawało się, że Anthrax już nigdy nie będzie taki sam. Nuclear Blast wydało wówczas DVD "Music Of Mass Destruction".
Latem 2005 zdarzyło się coś, czego nikt się nie spodziewał. Anthrax powrócił w klasycznym składzie z Joey'em Belladoną, Frankiem Bello i Danem Spitzem. Grupa planowała wtedy tour z 2 wokalistami, ale Jon Bush nie wyraził chęci brania w niej udziału i opuścił zespół. Tego roku ukazał się album koncertowy "Alive 2", który poza CD zawierał także DVD z tym samy materiałem oraz płytą the best "Anthrology: No Hit Wonders".
W 2007 roku ukazał się album koncertowy "Extended Versions", który jest zapisem koncertu w Chicago z trasy "We've Come for You All Tour". Dwa lata później kolejna koncertówka z dawnych lat i tym razem fani otrzymują dwupłytową "Caught In A Mosh: BBC Live In Concert". Dysk pierwszy to zapis koncertu z Hammersmith Odeon z 15.02.1987, a dysk drugi to koncert z Donnington z 22.08.1987 roku.
Latem 2010 roku Anthrax wystąpił na jednej scenie z zespołami Metallica, Megadeth i Slayer! "The Big Four" można było oglądać w serii koncertów na Sonisphere Festival.
Rok 2011 przyniósł fanom to, na co oczekiwali od dawna. Nowa płyta studyjna ukazała się we wrześniu i otrzymała tytuł "Worship Music". Zespół nie zawiódł oczekiwań fanów i nagrał co najmniej dobry materiał.
W styczniu 2013 roku zespół opuścił gitarzysta Rob Caggiano, który postanowił skupić się na pracy realizatora dźwięku. Jego następcą został znany z Shadows Fall Jonathan Donais.
Wreszcie, nareszcie w 2016 roku ukazała się nowa płyta studyjna Wąglika. Album zatytułowany "For All Kings" zebrał całkiem dobre recenzje i zdecydowanie przypadł do gustu fanom. A dwa lata później ukazała się koncertówka "Kings Among Scotland". Rok 2022 przynosi nam kolejne wydawnictwo koncertowe opatrzone tytułem "XL: MCMLXXXI - MMXXII"
Bio: Rozi
DYSKOGRAFIA:
1984 - Fistful Of Metal
1985 - Spreading The Disease
1987 - Among The Living
1988 - State Of Euphoria
1990 - Persistence Of Time
1993 - Sound Of White Noise
1994 - Live: The Island Years
1995 - Stomp 442
1998 - Volume 8 - The Threat Is Real
2003 - We've Come For You All
2004 - Music Of Mass Destruction
2004 - The Greater Of Two Evils
2005 - Alive 2
2011 - Worship Music
2016 - For All Kings
2018 - Kings Among Scotland
2020 - XL: MCMLXXXI - MMXXII
|
