Strona oficjalna

 


# Styl:
Thrash Metal


# Rok założenia: 1980


# Kraj: USA


# Status: Aktywny


# Data aktualizacji: 06.10.2023 r.
 



Historia grupy Overkill, która jest jednym z pierwszych na thrash metalowej scenie, sięga do początku lat osiemdziesiątych, gdyż wtedy wokalista Bobby "Blitz" Ellsworth, perkusista Rat Skates i basista D.D. Verni założyli zespół. Natomiast w roku 1982 dołączył do nich gitarzysta Bobby Gustafson i tak oto mamy pierwszy stały skład grupy. Działo się to wszystko w USA, w Nowym Jorku.

W 1983 roku ukazało się pierwsze demo zespołu, była to taśma "Power in Black", na której znalazło się 5 utworów, a całość trwa niespełna 18 minut. W rok później ukazało się kolejne demo "Feel the Fire", na którym znalazły się trzy utwory. Grupa dosyć intensywnie koncertowała i zdobywała coraz większą publiczność.

Wzrastającą popularność zespołu zauważyły wytwórnie muzyczne i Overkill podpisał swój pierwszy kontrakt z wytwórnią Indie Azra, pod której szyldem ukazało się EP-ka "Overkill". Niestety współpraca nie układała się najlepiej, ale na szczęście zespołem zainteresowała się wytwórnia, Megaforce Records i w efekcie nowy kontrakt został podpisany.

Debiutancka płyta zespołu "Feel the Fire" ukazała się w październiku 1985 roku (w Europie ten krążek wydała wytwórnia Noise). Muzyka zawarta na tym krążku nie była zbyt oryginalna, ale zawierała wiele rozwiązań charakterystycznych dla przyszłego stylu zespołu. Maskotką Overkill została skrzydlata czaszka o imieniu Charlie, natomiast pomysł na zielone logo zespołu wziął się z tego, że w tamtym czasie większość kapel miała logo w kolorze... czerwonym :)

W 1986 roku Overkill koncertował u boku zespołów Anthrax i Agent Steel, 12 maja w Bochum zostały zarejestrowane na video 4 utwory ("Rotten to the Core", "Second Son", "Hammerhead" i "Overkill"), które ukazały się na taśmie "Metal Hammer Roadshow".

1 stycznia 1987 roku ukazał drugi album zatytułowany "Taking Over", a zespół wyruszył na Europejską trasę z zespołem Helloween. Na tej trasie Overkill po raz pierwszy zagrał w naszym kraju, a działo się to na słynnej już drugiej edycji Festiwalu Metalmania (wystąpiły także zespoły Helloween i Running Wild).

Kolejnym wydawnictwem zespołu była EP-ka, o jakże wymownym tytule "Fuck You", na której znalazł się tytułowy cover punkowego zespołu z Canady D.O.A., a także 4 utwory w wersji koncertowej ("Rotten To The Core", "Hammerhead", "Use Your Head" i "Electro-Violence"), które zarejestrowano 2 czerwca 1987 roku na koncercie w Phantasy Theatre w Cleveland.

Grupę postanowił opuścić perkusista Rat Skates, a w jego miejsce pojawił się Sid Falck, który wcześniej bębnił w grupie Battlezone, założonej przez Paula Di'Anno, byłego wokalistę Iron Maiden. Już z nowym perkusistą Overkill wydał swój trzeci studyjny krążek "Under the Influence", który miał swoją premierę 5 lipca 1988 roku. Muzycznie ten album jest kontynuacją drogi obranej na dwóch poprzednich krążkach.

13 października 1989 ukazał się kolejny album "The Years of Decay", który odniósł olbrzymi sukces i okazał się momentem przełomowym w karierze zespołu. Wielu fanów uznaje ten krążek za jeden z najlepszych w dyskografii zespołu. Do utworu "Elimination" został nakręcony teledysk, a album zakończony jest utworem "E.vil N.ever D.ies", który jest także zakończeniem swoistej sagi, która trwała na poprzednich albumach, w postaci utworów: "Overkill" z debiutu, "Overkill II (The Nightmare Continues)" z drugiego albumu, "Overkill III (Under the Influence)" z krążka numer trzy. Po wydaniu tego albumu zespół wyruszył na dużą trasę koncertową, a po jej zakończeniu grupę opuścił gitarzysta Bobby Gustafson.

Na jego miejsce pojawił się... pojawiło się dwóch gitarzystów Merritt Gant (wcześniej epizod w Faith or Fear) i Rob Cannavino (który był technicznym zespołu). Od tej pory Overkill składa się z pięciu muzyków.

W roku 1991, a dokładnie 3 września ukazał się piąty studyjny album zespołu "Horrorscope", przez wielu uznawany za najlepsze dzieło zespołu. Muzycznie słychać olbrzymi rozwój zespołu, to co miało początek na poprzednim krążku "The Years of Decay", tutaj zostało dopełnione. Nowi muzycy w zespole odcisnęli niewątpliwie swoje piętno, gdyż takiej ilości solówek nie było na żadnym wcześniejszym albumie Overkill. Na płycie znajduje się m.in. utwór "Frankenstein" i jest to cover Edgar Winter.

W tym samym roku ukazała się kaseta video "Videoscope", na której między innymi można znaleźć teledyski do utworów: "In Union We Stand", "Hello from the Gutter", "Elimination" i "Horrorscope".

W zespole dochodzi do kolejnej zmiany, tym razem Overkill z powodów zdrowotnych opuszcza perkusista Sid Falck, a na jego miejsce pojawia się Tim Mallare (wcześniej M.O.D.).

9 marca 1993 roku ukazuje się kolejny album "I Hear Black", który nie jest tak udany jak dwa poprzednie krążki, wielu fanów uznaje ten album za jeden z najsłabszych w dyskografii grupy. Ciekawostką niewątpliwie jest fakt, że w utworze "I Hear Black" muzycy świadomie zdecydowali się wykorzystać riff z utworu Black Sabbath "Zero the Hero".

Rok 1994 to "W.F.O" - kolejne dziecko Overkill, a enigmatyczny tytuł, to skrót od "Wide Fuckin' Open". Zespół powrócił do tego, co wychodzi mu najlepiej i nagrał płytę bardziej thrashową niż wcześniejszy krążek. Produkcją albumu zajęli się sami muzycy, dzięki czemu po raz pierwszy możemy usłyszeć bass D.D. jako "pełnoprawny" instrument (bardziej "wysunięty" do przodu). Album zawiera 11 utworów, a płyta w odtwarzaczu pokazuje ich... 99. "Utwory" 13 do 97 są 3-4 sekundowymi chwilami ciszy, natomiast "utwór" 98 to minuta ciszy i "hidden track", a są to fragmenty kilku coverów. Natomiast ostatni 99 "utwór" to ponownie cisza

Podczas trasy promującej album "W.F.O." dnia 21 stycznie 1995 roku zarejestrowano materiał na płytę koncertową "Wrecking Your Neck Live", co ciekawe nastąpiło to w Cleveland w tym samym miejscu gdzie nagrano utwory na EP-kę "Fuck You". Jest to podwójne wydawnictwo, na którym mamy 22 utwory, a limitowana edycja zawierała 3 CD z 4 dodatkowymi utworami "Rotten to the Core", "Fatal if Swallowed", "The Answer" i "Overkill".

Po tej trasie koncertowej grupę opuszczają: Merritt Gant i Rob Cannavino. Na ich miejsce meldują się: Joe Comeau (wcześniej gitarzysta i wokalista grupy Liedge Lord) i Sebastian Marino (z kanadyjskiego Anvil), którzy już wcześniej razem muzykowali w formacji Ramrod. Która jednak nie nagrała żadnego albumu, gdyż jej działalność została zawieszona w momencie odejścia Joe i Sebastiana właśnie do Overkill.

Tak odmieniony Overkill nagrywa krążek "The Killing Kind", który ukazuje się 5 marca 1996 roku. Europejskie wydanie limitowane zawierało dodatkowo utwory: "Cornucopia" (cover Black Sabbath), "Tyrant" (cover Judas Priest) i "Killogy" (utwór pochodzi z sesji nagraniowej do płyty Horrorscope).
Jest to thrash metal w czystej postaci, album jest perfekcyjnie wyprodukowany, a Overkill jeszcze tak nie brzmiał jak na tym krążku. Na trasę po Europie Overkill pojechał zespołem Anvil.

W tym samym jeszcze roku ukazała się składanka "Fuck You and then Some", w skład której weszła EP-ka "Fuck You" z 1987 roku, utwory w wersji koncertowej: "Hole In The Sky" (cover Black Sabbath) i "E.vil N.ever D.ies" z koncertów 1990 roku i demo "Rotten to the Core" z 1984 roku.

W 1997 roku Overkill nagrywa 10 studyjny album "From the Underground and Below", na którym grupa utrzymuje poziom z poprzedniego krążka. Mamy tyle samo utworów (10), a całość trwa o minutę z haczykiem krócej.

Rok 1999 przynosi nam aż dwa wydawnictwa Overkill. 23 lutego ukazuję się kolejny album "Necroshine", na którym nowym elementem są kobiece wokale, na szczęście tylko w jednym utworze. W kompozycji "Revelation" słychać Mary Ellsworth, siostrę "Blitza". A poza tym, to już "standard": świetna produkcja, oraz 10 utworów i niewiele ponad 51 minut muzyki (mniej więcej tyle, co na dwóch poprzednich albumach.

Drugim wydawnictwem jest "Coverkill" i jak łatwo się domyśleć jest to składanka z coverami. Mamy tutaj przeróbki utworów takich zespołów jak: Motörhead, Sex Pistols, Node, Black Sabbath, Deep Purple, Kiss, Manowar, Judas Priest, Dead Boys i Ramones.

Z zespołu odchodzi także Sebastian Marino, a jego miejsce zajmuje Dave Linsk.

W lutym 2000 roku Overkill, wraz z zespołem Annihilator zagrał 3 koncerty w Polsce, w dniach 21-23 lutego, które odbyły się w katowickim Mega Clubie (piszący te słowa miał przyjemność na nim być), poznańskim Esculapie i w warszawskiej Proximie.

W maju tego roku grupę opuszcza Joe Comeau, który dołącza do Annihilator, z którego podczas trasy koncertowej Jeff Waters wyrzucił Randy Rampage'a.

24 października 2000 roku ukazuje się kolejny krążek zespołu o tytule "Bloodletting", a na nim oczywiście jest 10 utworów, które w sumie trwają około 51 minut, ot taka odmiana. Natomiast japońskim bonusem na tej płycie jest utwór "We Gotta Get out of this Place", a jest to cover grupy Animals. Na jesiennej europejskiej trasie wraz z zespołem Halford, w składzie Overkill gościnnie pojawił się Joe Comeau.

Stałym członkiem zespołu został gitarzysta Derek Tailer, a w 2002 roku ukazało się kolejne wydawnictwo live "Wrecking Everything - Live", a także DVD o tym samym tytule. Koncert został zarejestrowany 23 marca 2002 roku w Asbury Park, New Jersey. Niewątpliwą zaletą tego albumu jest to, że żaden z utwór nie był wydany na wcześniejszym krążku koncertowym.

25 marca 2003 roku ukazał się album "Killbox 13" i jak można się domyśleć jest to 13 studyjny album Overkill. Muzycznie to kontynuacja poprzednich krążków, no i tradycyjnie... hmm, kto zgadnie? Tak, tak: 10 utworów i trochę ponad 50 minut muzyki.

Tak wygląda dotychczasowa historia grupy Overkill, zespołu, który istnieje od ponad 20 lat, który nagrał 13 albumów w studio, dwa krążki koncertowe i zagrał mnóstwo wspaniałych koncertów. Zespół ten, od zawsze kojarzy mi się z solidnością i niezmiennością, gdyż jako jeden z niewielu zespołów z "górnej półki" nie ma w swojej dyskografii albumu, który przyprawiałby fanów o rumieniec zażenowania na twarzy.

22 marca roku 2005 odbyła się premiera kolejnego albumu Overkill o tytule "Relix IV". Album zawiera oczywiście 10 utworów i trwa niespełna 51 minut. No cóż trzeba przyznać, że Overkill ostatnie płyty nagrywa według "tej samej formy". Na szczęście muzycznie wciąż to jest ten zespół który lubimy, więc nie ma powodów do narzekań.

Rok 2007 to album zatytułowany "Immortalis" i oczywiście forma jest dokładnie taka sama jak poprzednio - 10 kawałków, które razem trwają ok. 50 minut. Edycja limitowana tej płyty zawiera dodatkowy dysk DVD, a na nim zapis koncertu Overkill na Wacken Open Air w 2007 roku. To DVD jest również dostępne jako osobne wydawnictwo.

Kolejna płyta ukazała się w 2010 roku i otrzymała tytuł "Ironbound". Tradycyjnie 10 utworów i sporo ponad (jaka odmiana!) 50 minut thrash metalu na najwyższym poziomie. Album zbiera same pochlebne recenzje.

Dwa lata później Overkill prezentują płytę "The Electric Age". Tym razem mamy oczywiście 10 utworów i tradycyjnie nieznacznie przekroczone 50 minut. Kolejny rewelacyjny album weteranów thrash metalu!

Overkill nie zwalnia tempa i w 2014 roku serwuje kolejny album studyjny. "White Devil Armory" to oczywiście 10 kompozycji (plus intro) i oczywiście trochę ponad 50 minut muzyki.

W 2017 roku swoją premierę ma kolejny studyjny album, który otrzymał tytuł "The Grinding Wheel". Zespół lekko poszalał, bo co prawda mamy tradycyjnie 10 kompozycji, ale materiał trwa godzinę. W tym samym roku z zespołu odchodzi perkusista Ron Lipnicki. Nowym perkusistą w Overkill został Jason Bittner, znany z Shadows Fall.

2018 rok przynosi koncertowe wydawnictwo o tytule "Live in Overhausen". Jest to zapis występu z 16 kwietnia 2016 roku w niemieckim Oberhausen. Zespół zarejestrował 21 numerów. Kolejna płyta studyjna ma swoją premierę 22 lutego 2019 roku. "The Wings of War" to oczywiście dziesięć kompozycji i 51 minut muzyki.

Na kolejne studyjne wydawnictw musieliśmy czekać do 14 kwietnie 2023 roku. W tym dniu na sklepowe półki trafił album "Scorched" na którym (bez niespodzianki) znajdziemy 10 kompozycji i 51 minut muzyki.


Bio: Gumbyy


  DYSKOGRAFIA:

1985 - Feel The Fire
1987 - Taking Over
1988 - Under The Influence
1989 - Years Of Decay
1991 - Horrorscope
1993 - I Hear Black
1994 - W.F.O.
1995 - Wrecking Your Neck
1996 - Killing Kind
1996 - Fuck You And Then Some [Comp.]
1997 - From The Underground And Below
1999 - Coverkill [Comp.]
1999 - Necroshine
2000 - Bloodletting
2002 - Wrecking Everything
2003 - Killbox 13
2005 - ReliX IV
2007 - Immortalis
2010 - Ironbound
2012 - The Electric Age
2014 - White Devil Armory
2017 - The Grinding Wheel
2018 - Live in Overhausen
2019 - The Wings of War
2023 - Scorched



Bobby "Blitz" Ellsworth - wokal
D.D. Verni - bss
Dave Linsk - gitara
Derek Tailer - gitara
Jason Bittner - perkusja

 



Scorched


The Wings of War


Live in Overhausen


The Grinding Wheel


White Devil Armory


The Electric Age
*


Ironbound
*


Immortalis


ReliX IV


Killbox 13
*


Wrecking Everything


Bloodletting


Necroshine
*


Coverkill


From The Underground And Below


Fuck You And Then Some


Killing Kind


Wrecking Your Neck


W.F.O.


I Hear Black


Horrorscope


Years Of Decay


Under The Influence


Taking Over


Feel The Fire



© https://METALSIDE.pl 2000 - 2025 r.
Nie używaj żadnych materiałów z tej strony bez zgody autorów!