|
Zapraszam wszystkich do zapoznania się z historią Metalliki - grupy, na muzyce której wychowywały się rzesze fanów metalu; bez której trudno byłoby mówić o wielu innych znanych bandach.
Wszystko zaczęło się w Los Angeles w 1981 r. kiedy to niejaki Lars Ulrich, duński emigrant zamieścił w gazecie "The Recycler" ogłoszenie, że poszukuje muzyków do kapeli. W tym samym czasie niezależnie od Ulricha to samo uczynił James Hetfield. Pierwszy z nich był synem tenisisty Torbena Ulricha - ojciec nie widział swego syna Larsa w roli muzyka, ale sportowca. Młody Ulrich odnosił niemałe sukcesy w tenisie, jednak nie mógł oprzeć się swojej jedynej i prawdziwej pasji - muzyki z pod znaku Nowej Brytyjskiej Fali Heavy Metalu (NWOBHM z angielska), o którym to zjawisku nie miał pojęcia Hetfield. On natomiast był muzykiem takich grup jak Leather Charm i Obsession, jednak grając w nich nie czuł się spełniony, dlatego szukał muzyków do swojego nowego zespołu. Jamesa życie nie rozpieszczało: w dzieciństwie zmarła jego matka, która była członkinią sekty Christian Science.
Wkrótce, dzięki ogłoszeniom doszło do spotkania Larsa z Jamesem. Ulrich zaraził swojego nowo poznanego kumpla zamiłowaniem do muzyki NWOBHM. Obaj zdecydowali, że będą grać "brytyjski metal". Następnym krokiem w budowie zespołu było wymyślenie nazwy. Początkowo w głowach Larsa i Jamesa rodziły się takie jak Blitzer, Grinder, Helldriver, Red Vette czy też Thunderfuck, lecz żadna z nich tak naprawdę nie podobała się na tyle, aby obaj zdecydowali się występować pod takim szyldem. Na szczęście pojawił taki ktoś jak Ron Quintana, który miał zamiar założyć fanzin traktujący o ciężkiej muzyce. On także szukał nazwy dla swego dzieła - wahał się pomiędzy Metal Manią a Metalliką. Swoimi pomysłami podzielił się z Ulrichem. Temu jednak tak spodobała się ta druga nazwa, że postanowił ją "podkraść", a Quintanie zasugerował, aby nazwał zina Metal Mania. Tak oto wygląda geneza nazwy Metallica (początkowo jednak miała się zwać Metallika), a charakterystyczne logo zaprojektował James Hetfield.
Oczywiście we dwóch trudno było grać, toteż Hetfield i Ulrich szybko znajdywali kolejnych muzyków - ci jednak szybko wylatywali ze składu, a na ich miejsce przychodzili nowi. Wtedy właśnie Metallica nagrała trzy utwory na składankę Metal Massacre, na którą ostatecznie wszedł tylko jeden - "Hit The Lights". Wydawnictwo to wyszło nakładem wytwórni Metal Blade Briana Slagela. Zaraz potem w zespole miała miejsce mała rewolucja w składzie. Do Hetfielda (wokal i gitara rytmiczna) oraz Ulricha (perkusja) doszedł Ron McGovney (bas) i Dave Mustaine (git. prowadząca). Dzięki kawałkowi "Hit The Lights" Metallica stawała się coraz bardziej popularna, czego efektem było supportowanie takiej gwiazdy jak Saxon. Zespół grał wtedy na koncertach wyłącznie covery i bardzo podobał się publiczności.
Już wiosną 1982 r. Metallica nagrała swoją pierwszą taśmę demo, na której znalazły się cztery utwory: "Hit The Lights", "Jump In The Fire", "Motorbreath" i "The Mechanix". W zespole udzielali się m. in. gitarzyści Jeff Warner i Brad Parker, jednak długo oni miejsca w zespole nie zagrzali. Trzy miesiące po nagraniu tego demo, doszło do nagrania kolejnego - "No Life Til Leather" to kaseta, na której znalazły się "Seek And Destroy", "Phantom Lord" i "Metal Militia". Zespół stał się bardzo popularny także poza granicami Stanów, bo m.in. w Holandii! Tamtejsza wytwórnia płytowa zabiegała o podpisanie kontraktu z Metalliką, jednak James i spółka czekali na lepsze oferty.
W listopadzie 1982 r. Hetfield poznał basistę grupy Trauma, Cliffa Burtona, który zrobił na nim ogromne wrażenie, toteż koniecznie chciał, aby doszedł do Metalliki. Jednak Cliff postawił jeden warunek: zespół musiał przeprowadzić się do jego rodzinnego miasta - San Francisco. Tak też zrobiono i Burton zastąpił McGovneya na stanowisku basisty. Na początku marca 1983 r. Metallica w nowym składzie dała koncert w San Francisco, potem niejaki John Zazula, załatwił zespołowi serię koncertów na wschodnim wybrzeżu. W czasie trasy pojawiły się jednak kłopoty z gitarzystą. Otóż Dave Mustaine zdradzał pociąg do używek w wyniku czego po prostu nie był w stanie grać. Szybko znaleziono jego następcę - okazał się nim Kirk Hammet, grający wcześniej w grupie Exodus. Hammet bez problemów zaaklimatyzował się w Metallice, więc trasa koncertowa udała się. A już w maju tego samego roku zespół w chodzi do studia nagraniowego by zarejestrować swój debiutancki album dla wytwórni Megaforce. Początkowo płyta nazywać się miała "Metal Up Your Ass", jednak zrezygnowano z tej nazwy na rzecz "Kill'em All". Muzyka jaką zaprezentowała Metallica to był thrash metal, z lekkim zafascynowaniem punkiem. Grupa ruszyła następnie w trasę koncertową, najpierw po USA, a potem po Europie, grając m.in. z Venom. Rok później Metallica nagrywa swój drugi album - "Ride The Lightning", muzycznie dojrzalszy i bardziej poukładany niż "Kill'em All". Muzycy w między czasie podpisują kontrakt z wytwórnią Elektra, dla której w 1986 r. wydają trzeci krążek - genialny "Master Of Puppets". Album szybko zyskał status kultowego, a także jednego z najważniejszych arcydzieł muzyki metalowej (takie przekonanie rzeczy trwa do dziś - i słusznie!).
Metallica dużo koncertowała, także w Europie razem z Ozzym Osbournem. Niestety, to co zdarzyło się podczas tej trasy koncertowej zaważyło na dalszych losach młodej kapeli z San Francisco. Otóż 26 września podczas podróży do Kopenhagi miał miejsce wypadek autokaru przewożącego muzyków. Autobus przekoziołkował kilka razy, Cliff Burton wypadł prze okno i został przygnieciony przez samochód - stwierdzono śmierć na miejscu. Resztę trasy odwołano. Przyszłość Metalliki stanęła pod znakiem zapytania. Hetfield, Lars i Kirk stracili nie tylko jednego z najlepszych basistów na świecie, ale także swojego przyjaciela. Zespół miał się rozpaść, jednak za namową matki tragicznie zmarłego rozpoczęto poszukiwania nowego specjalisty od gitary basowej. Nowym basistą Metalliki stał się Jason Newsted, muzyk formacji Flotsam And Jetsam.
W 1987 r. grupa wydaje maxi-singiel "The $5.98 E.P. Garage Days Re-Revisited" zawierający wyłącznie covery, potem zaś kasetę video "Tribute dla Cliffa - The $19.98 HV - Cliff 'Em All" poświęconą pamięci Burtona. W następnym roku zespół rozpoczyna nagrywanie kolejnej płyty, w między czasie grając na festiwalu "Monsters Of Rock" ze Scorpionsami i Van Halen. Krążek "...And Justice For All" ukazał się na dwupłytowym albumie sprzedawanym w cenie jednej. Zawierał dziewięć długich kompozycji, na których praktycznie nie słychać gitary basowej, za to bardzo dobrze perkusję. Dwa lata później zespół odbiera nagrodę za najlepszy teledysk ("One"), a w 1991 r. nagrywa piąty album nazwany po prostu "Metallica", a z uwagi na okładkę przedstawiającą głowy muzyków oraz węża na czarnym tle, fani zaczęli nazywać go "czarnym albumem" albo też "snake-album". Dwanaście kompozycji ukazywało drobną zmianę w muzyce panów z San Francisco. Płyta odniosła wielki sukces komercyjny, sprzedawała się najlepiej ze wszystkich dotychczasowych pozycji firmowanych znakiem Metalliki, jednak wielu starszych fanów Kalifornijczyków odwróciło się od nich...
Metallica rusza w ogromną trasę koncertową zatytułowaną "Live Shit - Binge & Purge", z której wydano album koncertowy. Ponadto sprzedano wielką ilość gadżetów z logo "Metallica". Tak więc na popularność grupa narzekać nie mogła...
W 1994 r. Metallica występuje na Woodstocku, a rok później rozpoczyna sesję nagraniową nowego krążka "Load", podczas której zarejestrowano ok. 30 kawałków, cześć z nich poszła na następna płytę - "Reload" wydaną w 1996 r. Muzyka Metalliki przeszła w tym czasie drastyczną metamorfozę. Kompozycje wyraźnie były "rozmiękczone", brakowało w nich tego "thrashowego kopa", niektóre wręcz zalatywały słabym rockiem bądź country! Mimo to zespół odnosi sukces, a kolejna masa fanów "starej formacji" odeszła w zapomnienie.
W roku 1998 kapela wydaje "Garage Inc." - dwupłytowy album zawierający wszystkie covery nagrane przez Metallikę, te starsze i nowsze. Znalazły się tam hity takich grup jak: Mercyful Fate, Motorhead, Diamond Head czy The Misfits. Wielkie wydarzenie miało miejsce rok później. Oto Metallica nagrywa dwa koncerty z orkiestrą symfoniczną The San Francisco Symphony Orchestra pod batutą Michaela Kamena. Wydarzenie to zostało zarejestrowane na podwójnym CD.
Potem nastąpił trudny dla zespołu okres. Proces sądowy z Naspterem o prawa autorskie, odejście Newsteda, problemy Hetfielda z alkoholem (wyszedł jednak wkrótce z nałogu). Tak więc po tym wszystkim rozpoczęły się poszukiwania basisty. Tuż przed nagraniami nowej płyty w 2003 r. w kontekście nowego basisty Metalliki wymieniano takie nazwiska jak Mike Inez czy David Ellefson. Jednak podczas nagrań basem zajął się producent Bob Rock, potem do zespołu doszedł Robert Trujillo - spec od gitary basowej z zespołu O. Osbourne'a. A jaka wygląda ta płyta Metalliki? Krótko mówiąc: dość ciężkie, trochę przydługie kompozycje, w których czuć duch nu-metalu. Zespół rusza następnie w trasę koncertową z Limp Bizkit i Linkin Park - kapelami, muzyką których fascynuje się Hetfield.
Na 2007 rok zapowiadana jest kolejna płyta Mety, jaka będzie, czy muzycy nagrają jeszcze coś wartego posłuchania? Nie zanosi się na przełomowy album, ale zawsze możemy się mylić. Koniec końców kolejna płyta ukazała się w 2008 roku i otrzymała tytuł "Death Magnetic". Muzycy postanowili zaskoczyć starych fanów i nagrali płytę przypominającą starsze dokonania zespołu. O totalnym powrocie jednak nie ma mowy, ale tradycyjnie nie zabrakło kontrowersji. Chodzi o tzw. "wojnę głośności" i tutaj wiele osób miało zastrzeżenia do produkcji nowej płyty.
Latem 2010 roku Metallica wystąpi na jednej scenie z zespołami Megadeth, Anthrax i Slayer! "The Big Four" będzie można zobaczyć na imprezach z cyklu Sonisphere Festival.
W 2011 roku ma swoją premierę płyta zatytułowana "Lulu", która powstała we współpracy z Lou Reedem. Album wśród fanów zespołu zbiera bardzo krytyczne recenzje i skierowany jest raczej dla bardziej ogólnej publiczności.
W 2012 roku ukazało się DVD zatytułowane "Quebec Magnetic". 8 grudnia 2013 roku Metallica zagrała koncert na... Antarktydzie. Tym samym jako pierwszy zespół zagrali na wszystkich kontynentach.
W 2016 roku, a dokładnie 18 listopada (urodziny Kirka Hammetta!) ukazała się kolejna płyta studyjna, która otrzymała tytuł "Hardwired... to Self-Destruct". Metallica wróciła do cięższego grania, ale nie ma to nic wspólnego z dawnymi latami. Co ciekawe - do każdego z dwunastu utworów został nakręcony teledysk. Rok 2020 przynosi koncertowy "S&M 2", czyli ponowny mariaż zespołu z orkiestrą.
Na kolejny album studyjny fani musieli poczekać ażdo 2023 roku. Płyta "72 Seasons" nie przynosi rewolucji, ani ewolucji.
Bio: PhantoM
DYSKOGRAFIA:
1983 - Kill 'Em All
1984 - Ride The Lightning
1986 - Master Of Puppets
1988 - ...And Justice For All
1991 - Metallica
1996 - Load
1997 - Reload
1998 - Garage Inc.
1999 - S&M
2003 - St. Anger
2008 - Death Magnetic
2011 - Lulu
2016 - Hardwired... to Self-Destruct
2020 - S&M 2
2023 - 72 Seasons
|
