Strona oficjalna

 


# Styl:
Heavy Metal


# Rok założenia: 1969


# Kraj: Anglia


# Status: Aktywny


# Data aktualizacji: 15.09.2023 r.
 



Historia Judas Priest rozpoczyna się w 1969 roku w Birmingham, gdzie mieszkali dwaj przyjaciele Ian Hill i Ken Downing. Za sprawą rodziców dorobili się gitar i zaczęli intensywnie ćwiczyć na swoich instrumentach. Po dwóch miesiącach dołączył do nich perkusista John Ellis. Bez nazwy grywali w różnych lokalnych klubach, nie zyskali większej popularności, wówczas w okolicy znane były dwa zespoły Hiroshima i Judas Priest, w którym śpiewał Alan Atkins, jednak ten został wyrzucony z grupy, nie zamierzał jednak rezygnować z kariery muzycznej, dołączył do Hilla, Downinga i Ellisa. Atkins zdecydował się nazwać zespół identycznie jak poprzedni w którym śpiewał - Judas Priest.

Istniały wówczas w tym samym mieście dwie grupy o takiej samej nazwie, przetrwała tylko jedna. W 1971 roku Atkins I Ellis opuścili zespół, Hill i Downing jednak od razu zaczęli szukać następców, przez Judas Priest przewinęli się dwaj perkusiści Chris Campbell oraz Alan Moore. Wokalistę zastępował Downing, śpiewając na kilku koncertach, jednak grupa doszła do wniosku, że potrzebują normalnego wokalisty. Niestety nie znalazł się następca Atkinsa i grupa przestała istnieć. Rozpadła się również Hiroshima, w której śpiewał Rob Halford, ten złożył propozycję śpiewania w Judas Priest. Downing i Hill wznowili działalność, nowy skład zasilił również kolega Halforda z Hiroshimy John Hinch.

Grupa zaczęła odnosić sukcesy, grała trasę z Thin Lizzy, Warhorse i Budgie. Odnosiła coraz większe sukcesy, grała w znanych angielskich klubach, wówczas wykonywała jeszcze hard rocka, który był wtedy na topie, sukcesy święciły takie zespoły jak Uriah Heep, Black Sabbath czy Deep Purple. Zespół zdecydował, że potrzebuje drugiego gitarzysty, którym został Glen Tipton. Wreszcie muzycy doczekali się pierwszego kontraktu płytowego, papiery podpisali z małą wytwórnią Gull Records. W trzy miesiące później grupa weszła do studia w celu zarejestrowania debiutanckiego albumu.

Ukazała się "Rocka Rolla", na którym zespół grał raczej stary hard rock, ale widać było już zaczątki własnego stylu Judas Priest. Grupa pojechała na koncerty promujące nowy album, po zakończeniu występów zabrano się do pracy nad następcą "Rocka Rolla". Kolejny krążek zespołu to "Sad Wings Of Destiny", na którym zagrał nowy perkusista Alan Moore. Drugiemu krążkowi Judas Priest nie udało się wejść na brytyjską listę przebojów, ale z tej płyty pochodzą takie klasyki jak: "Victim Of Changes" czy znakomity "The Ripper". Jakość drugiej płyty Brytyjczyków pozwoliła na podpisanie nowego kontrataku z dużą wytwórnią CBS, oddziałem Columbii, firma ta zainwestowała w Judas Priest duże pieniądze, wynajęła doskonałe studio, znanego producenta (Roger Glover z Deep Purple). Zanim grupa weszła do studia nastąpiła zmiana perkusisty Moore'a zastąpił Simon Philips.

W maju 1977 roku ukazała się płyta "Sin After Sin" - pierwsza płyta Judasów, która ukazała się również w USA. Po wydaniu płyty muzycy pierwszy raz pojechali na koncerty poza Wielką Brytanię. Album dostał się na 23 miejsce brytyjskiej listy przebojów. Jednak muzyka zawarta na tym wydawnictwie nie była szczytowym osiągnięciem zespołu. Nowy krążek - "Stained Class" pokazał co potrafią muzycy Judas Priest. Album zawiera takie klasyki jak "Exciter" czy utwór tytułowy, dominują w nich szybkie agresywne partie, wokal Halforda nabrał drapieżności. W marcu 1978 roku zespół wyruszył na trasę po Stanach Zjednoczonych, a w sierpniu odwiedził Japonię. Japońskie koncerty były rejestrowane z myślą o albumie koncertowym. Wcześniej muzycy nagrali kolejną płytę studyjną "Killing Machine", która w Stanach otrzymała inny tytuł "Hell Bent For Leather". Album ten promowała duża trasa po USA złożona z 45 koncertów. Właśnie podczas trasy koncertowej promującej nowy album, Halford ubierał się w skórzane ubrania obite ćwiekami. We wrześniu 1979 ukazał się koncertowy "Unleashed In The East", płyta sprzedawała się bardzo dobrze, a Judas Priest wyruszyło na wielką trasę z Kiss i AC/DC.

9 marca 1980 roku muzycy grupy rozpoczęli brytyjskie tournee promujące nowy album "British Steel", który trafił do sklepów z początkiem kwietnia. Co ciekawe, na brytyjskim tournee Judas Priest supportował zespół Iron Maiden, zyskujący w Wielkiej Brytanii coraz większą popularność. Judas Priest stawało się międzynarodową gwiazdą, grupa została zaproszona na festiwal Monsters Of Rock, gdzie oprócz Judas Priest zagrały takie gwiazdy jak Saxon, Rainbow i Scorpions. Płyta "British Stee" sprzedawała się znakomicie. Zarówno w Anglii jak i w Stanach. Album był wypełniony od początku do końca samymi hitami: "Metal Goods", "Living After Midnight", "Breaking The Law" czy "Grinder". Zespół po tak udanej płycie dużo koncertował, zaraz po zakończeniu trasy zaszył się w studio i zarejestrował kolejny album "Point Of Entry", krytyka przyjęła album dosyć chłodno, jednak fani nie zawiedli i album wylądował na 14 miejscu brytyjskiej listy przebojów. Muzycy jednak pragnęli jeszcze większego sukcesu, po zakończeniu promocyjnej trasy w Hiszpanii zarejestrowali nowy materiał, naniesiono jeszcze w studio w Maiami drobne poprawki. Ukazał się album "Screaming For Vengeance" i już wkrótce okazał się platynową płytą. Zaraz po premierze albumu wdrapał się na 11 miejsce najlepiej sprzedających się albumów w Wielkiej Brytanii, w Stanach wskoczył na 17 miejsce. Judas Priest stało się heavy metalową gwiazdą. Oprócz "British Steel" to zdecydowanie najlepsze osiągnięcie zespołu. Takie utwory jak "Electic Eye" czy "You've Go Another Thin Comin" to klasyki zawsze grane na koncertach. Dzisiaj brzmią tak samo świeżo jak kilka lat wcześniej. Na tych utworach będą się w późniejszych czasach wzorowały tysiące młodych zespołów heavy metalowych. Znakomicie brzmi perkusja za którą zasiadł Dave Holland, w takich klasykach jak "Bloodstone" przechodzi samego siebie.

W 1982 roku zespół zaliczył dużą trasę koncertową, grali m.in. w Stanach, Kanadzie. W maju 1983 roku Judas Priest pobił rekord - na California US Fesrtival zagrał dla 300.000 fanów!!! Jednak wyczerpujące trasy koncertowe i monotonia życia w stylu trasa-album-trasa, zaczęły dawać się muzykom we znaki. Nowy album ukazał się 1984 roku, zatytułowany został "Defenders Th Faith", równie ciężki i przygniatający brzmieniowo co poprzednik, jednak brakowało mu zwyczajnej siły przebicia. Płytę promowała oczywiście potężna trasa koncertowa obejmująca Europę, Japonię i USA. W 1985 roku o zespole było bardzo cicho, od czasu do czasu do prasy przedostawały się informacje w prasie o nowym projekcie Priest. Wkrótce jednak atmosfera wokół zespołu zrobiła się niewesoła, za sprawą dwóch chłopców Jamesa Vance'a i Raymonda Belknapa, którzy wybrali samobójczą śmierć przy muzyce Judas Priest. Obaj nastolatkowie zostawili list, w którym napisali, że do tego kroku pchnął ich zaszyfrowany przekaz "Better Than You, Better Than Me" z albumu "Stained Class". Rodzice nastolatków zażądali od zespołu 6 milionów odszkodowania. Sprawa w sądzie ciągnęła się latami, jednak zakończyła się szczęśliwie dla Judas Priest.

W międzyczasie zespół przygotował kolejny album "Turbo", który ukazał się w w kwietniu 1986 roku. Judas Priest zmienił swoje brzmienie, zamiast riffów słyszymy syntezatorowe brzmienie, co starzy fani odebrali za zdradę stylu, jednak grupa pozyskiwała sobie nowych sympatyków. Na koncertach na szczęście muzycy grali bardzo dynamicznie heavy metalowo, czym znowu zyskali sobie zaufanie w oczach starych fanów. Podczas tych koncertów nagrano album koncertowy "Priest... Live". Grupa nagrała kolejny album "Ram It Down", wyjątkowy krążek dla zespołu, bowiem nigdy zespół nie grał tak szybkiej, agresywnej i mocnej muzyki. Momentami ta ocierała się o speed metal. Krążek był bardzo dobry, nie zawierał praktycznie złego utworu. Najlepsze miało jednak dopiero nadejść, dwa lata później ukazał się album, który przyniósł zespołowi światowy rozgłos, mowa oczywiście o "Painkiller", na którym zagrał nowy perkusista Scot Travis.

Płyta osiągnęła znakomity sukces, podobnie jak trasa promocyjna, zespół trafił na okładki wielu czasopism muzycznych. Dlatego niezrozumiała wydaje się decyzja Roba Halforda, który postanowił odejść od zespołu i rozpocząć karierę solową. W 1992 roku Judas Priest przestaje istnieć. Halford nagrał dwie płyty z zespołem Fight (całkiem niezłe zresztą), potem utworzył projekt Two razem z Trentem Reznorem i grał tam muzykę przesyconą elektroniką, ale nie warto tu o takich wymiotach pisać. Również gitarzysta Judas Priest Glen Tipton nagrał solowy album "Baptizm Of Fire", która oprócz rasowych "judasowych" numerów zwierała mocniejsze i cięższe kompozycje, które Judas Priest będzie prezentował kolejnych albumach.

Grupa znalazła następcę Halforda, został nim Tim "Ripper" Owens. W 1997 roku po prawie siedmiu latach milczenia nagrał nowy album "Jugulator". Owens okazał się godnym następcą Halforda, co było bardzo trudnym zadaniem. Ciężkie, masywne riffy, genialny wokal Owensa musiały się podobać, płyta zrobiła furorę w metalowym światku. Trzeba również dodać, że "Jugulator" zdobi znakomita okładka, która znakomicie wpasowała się w muzykę grupy, ciężką i szybką heavy metalową jazdę. Grupa wyruszyła na trasę promocyjną, grając na niej najlepsze utwory z poprzednich płyt jak również wałki z "Jugulator", które zostały znakomicie przyjęte przez fanów, zresztą możemy się o tym przekonać słuchając albumu koncertowego wydanego w 1998 roku. Zatytułowano go "'98 Live Meltdown".

Zewsząd dochodziły jednak słuchy, że na nowym albumie zaśpiewa jednak Rob Halford, ten jednak założył swój własny zespół i znowu grał heavy metal, wydał znakomitą płytę "Resurrection". Tymczasem nowy krążek Judas Priest ukazał się w 2001 roku, a zatytułowany został "Demolition", tak jak na poprzednim krążku zaśpiewał na nim Owens, który chyba na dobre zadomowił się w Judas Priest, a że wokalista z niego nieprzeciętny słyszymy na nowym albumie "Demolition".

W 2003 roku wychodzi koncertowy album i DVD "Live In London", na którym mamy 25 utworów. W tym samym roku otrzymujemy kolejne DVD o tytule "Electric Eye", na którym znajduje się: 13 teledysków, zapis koncertu z 1986 roku z Dallas, znanego jako "Priest...Live!", z trasy "Fuel For Life Tour", a także występy Judas Priest dla BBC z lat 1975 - 1984.

W roku 2004 stało się to, co wydawało się już niemożliwe... Rob Halford powrócił w szeregi Judas Priest!!! Już z nim zespół rejestruje nowy album, który otrzymał tytuł - "Angel Of Retribution". Album z pewnością nie tak dobry jak "Painkiller" czy "Ram It Down". Głównym "grzechem" tej płyty jest chyba to, iż Priest chciało na tym krążku zmieścić wszystko, od hard rocka po ostry jak brzytwa heavy metal.

W 2006 roku pojawiły się zapowiedzi, iż Judas Priest pracuje nad kolejnym albumem, który będzie... koncept albumem opartym na przepowiedniach Nostradamusa. Na efekty będziemy musieli jednak jeszcze trochę poczekać.

"Nostradamus" ukazał się dopiero w 2008 roku i okazał się być dwupłytowym albumem. Jednak ilość nie do końca przerodziła się w jakość i spora część fanów była rozczarowana tą płytą. Judas Priest sporo poeksperymentowali i nie do końca wszystkich zadowolili.

W roku 2009 otrzymaliśmy kolejną płytę koncertową, która otrzymała tytuł "A Touch of Evil: Live". To dosyć nietypowe wydawnictwo, gdyż mamy tutaj tylko 11 kompozycji, co w dzisiejszych czasach wygląda nader skromnie. Ponadto zespół zdecydował, że na płycie znajdą się mniej popularne utwory grane na koncertach w latach 2005-2008.

Pod koniec 2009 roku zespół ogłosił, iż trasa koncertowa "Epitaph" w 2010 roku to będzie ostatni światowy tour.

W kwietniu 2011 roku ogłoszono, iż z zespołem pożegnał się K.K. Downing, który pod koniec 2010 roku zdecydował się opuścić Judas Priest. Nowym gitarzystą został Richie Faulkner i to z nim zespół zagrał "pożegnalną" trasę.

W 2013 ukazało się DVD zatytułowane "Epitaph". Jest to zapis koncertu który odbył się 26 maja 2012 roku w londyńskim Hammersmith Apollo.

Rok 2014 przynosi płytę zatytułowaną "Redeemer Of Souls" na której Judas Priest powrócili do klasycznego grania bez jakichkolwiek eksperymentów. Płyta zebrała średnie oceny wśród fanów i sporo było narzekań na niezbyt dobre brzmienie tego materiału.

Pod koniec marca 2016 roku ukazało się kolejne wydawnictwo koncertowe Judas Proest. "Battlecry" to zapis występu na festiwalu Wacken Open Air z 2015 roku. Na DVD/Blu-ray trafiły trzy numery bonusowe, które zarejestrowano... w Gdańsku podczas koncertu z 10 listopada 2015 roku.

Początek 2018 roku to fatalna wiadomość dla fanów Judas Priest. Zespół poinformował, iż Glenn Tipton z powodów zdrowotnych zrezygnował z grania koncertów. Muzyk od lat zmaga się z chorobą Parkinsona, którą zdiagnozowano u niego dziesięć lat temu. Zespół nie odwołuje trasy koncertowej, a za Tiptona zagra Andy Sneap.

W marcu odbyła się premiera osiemnastego studyjnego albumu. Na "Firepower" zespół powrócił do wysokiej formy i wzbudził zachwyty wśród fanów. Ruszyła też trasa na której obowiązki gitarzysty pełnił Andy Sneap (producent "Firepower"), a Glen Tipton pojawia na niektórych koncertach podczas bisów.

Pod koniec września 2021 roku Richie Faulkner prosto z koncertu został zabrany do szpitala. Okazało się, że muzyk ma poważne problemy z sercem. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze i gitarzysta wrócił do zdrowia po zabiegu. Natomiast bardzo kuriozalna informacja pojawiła się na początku 2021 roku. Zespól ogłosił, iż będzie od tej pory występował jako... kwartet. Tym samym rezygnując z koncertowego wsparcia jakie dawał Andy Sneap. Kilka dni później ogłoszono, że jednak Judas Priest będzie koncertował w piątkę...

Rok 2024 przynosi kolejną studyjną płytę Judas Priest. Album otrzymał tytuł "Invisible Shield" i zbiera fantastyczne recenzje! Zespół jest w wybornej formie i przygotował bardzo dobry materiał.


Bio: Krzysiek


  DYSKOGRAFIA:

1974 - Rocka Rolla
1976 - Sad Wings Of Destiny
1977 - Sin After Sin
1978 - Stained Class
1979 - Unleashed In The East
1979 - Killing Machine [Hell Bent For Leather]
1980 - British Steel
1981 - Point Of Entry
1982 - Screaming For Vengeance
1984 - Defenders Of The Faith
1986 - Turbo
1987 - Priest... Live!
1988 - Ram It Down
1990 - Painkiller
1997 - Jugulator
1998 - '98 Live Meltdown
2001 - Demolition
2003 - Live In London
2005 - Angel Of Retribution
2008 - Nostradamus
2009 - A Touch Of Evil: Live
2014 - Redeemer Of Souls
2016 - Battlecry
2018 - Firepower
2024 - Invisible Shield



Rob Halford - wokal
Glenn Tipton - gitara
Richie Faulkner - gitara
Ian Hill - bas
Scott Travis - perkusja

 



© https://METALSIDE.pl 2000 - 2025 r.
Nie używaj żadnych materiałów z tej strony bez zgody autorów!