|
Początku historii zespołu Helloween należy szukać w roku 1978 i powstaniu zespołu Gentry. To tam wspólnie grali Kai Hansen, Piet Sielck, Ingo Schwichtenberg i Markus Grosskopf. W 1981 roku pojawiła się też nowa nazwa zespołu: Second Hell. Po kilku latach (w 1983) wspólnego grania Sielck opuszcza zespół, a w jego miejsce pojawia się Michael Weikath. W tym czasie następuje kolejna zmiana nazwy i od tej pory mamy już Helloween.
W 1984 roku zespół nagrał swoją pierwszą demówkę na której znalazły się 2 utwory: "Starlight" i "Murderer". W tym samym roku Helloween pojawił się na kompilacji "Death Metal. Tutaj też pojawiły się dwa numery: "Oernst To Life" i "Metal Invaders".
Rok później zespół nagrał EP-kę zatytułowaną "Helloween" na której znalazło się 5 kompozycji. W tym samym roku na rynku pojawił się pierwszy pełno wymiarowy album zespołu, który otrzymał tytuł "Walls Of Jericho".
Po bardzo dobrze przyjętym debiucie Kai Hansen stwierdził, iż ciężko mu pogodzić rolę wokalisty i gitarzysty, więc zespół poszukał nowego głosu Helloween. Wybór padł na Michaela Kiske. Z nowym wokalistą zespół chciał nagrać dwupłytowy album, jednak wytwórnia Noise na to nie przystała. Tym samym w 1987 roku ukazał się album "Keeper Of The Seven Keys Part I", a rok później "Keeper Of The Seven Keys Part II". Helloween tymi albumami wdarł się na szczyty popularności i zespół wyruszył na trasę koncertową. podczas której zarejestrował materiał na płytę koncertową. Album ten ukazał się w trzech wersjach: "Live In The UK", "Keepers Live" (na rynek japoński) i "I Want Out Live" (w USA).
W 1998 roku zespół opuścił Kai Hansen (założył później Gamma Ray) z powodu bardzo prozaicznego - pokłócił się z Michaelem Weikathem. Nowym gitarzystą został Roland Grapow. Nie były to jedyne problemy zespołu w tamtym okresie. Tuż przed wydaniem kolejnej płyty studyjnej Helloween zerwał kontrakt z wytwórnią Noise i podpisał papiery z EMI. Zaowocowało to wyrokiem sądowym i zespół nie mógł wydać albumu aż do 1992 roku, gdy doszło do ugody pomiędzy stronami. Wreszcie nastąpiła premiera płyty "Pink Bubbles Go Ape" i fani przeżyli lekkie rozczarowanie, bo zespół najwyraźniej zaczął dryfować w całkiem nowym kierunku.
Kolejna płyta ukazała się rok później i tutaj to już można śmiało użyć słowa rozczarowanie. "Chameleon" to rockowy album, pełen nowych dźwięków. Z genialnym "Keeperami" ta muzyka ma niewiele wspólnego. Podczas trasy promującej ten album odsunięty od zespołu został perkusista Ingo Schwichtenberg. Miało to związek z niezbyt higienicznym trybem życia.
W zespole doszło do kolejnej rewolucji w efekcie której wyrzucony (przez Weikatha oczywiście) został Kiske. Nowym głosem Helloween został Andi Deris znany z Pink Cream 69. Nastąpiła również zmiana za bębnami, gdyż u Ingo zdiagnozowano schizofrenię. Posadę perkusisty objął Uli Kusch (wcześniej grał w Gamma Ray). Z nowym muzykami i dla nowej wytwórni (Castle Communications) zespół wydał w 1994 roku płytę "Master Of The Rings". Muzycznie Helloween zrobiło kolejny zwrot, ale tym razem we właściwym kierunku.
W 1995 roku samobójstwo popełnił Ingo Schwichtenberg, który najwyraźniej nie radził sobie ze swoją chorobą...
Rok 1996 przynosi nam kolejną płytę Dyniowatych, tym razem muzycy skomponowali koncept album "The Time Of The Oath", który oparli na przepowiedniach Nostradamusa. Pomysłodawcą tego konceptu był Andi Deris. Ponadto płyta została zadedykowana Ingo. Płyta ta przynosi Helloween ogromny sukces i powrót na salony. Zespół kuje żelazo póki gorące i podsumowuje udaną trasę promocyjną nagrywając album koncertowy.
Płyta "High Live" ukazała się w 1996 roku i wyraźnie na niej słychać, że Deris nie był w najlepszej formie, gdy rejestrowano materiał na to wydawnictwo. Szczególnie jest to zauważalne w utworach, które na płytach śpiewał Kiske.
W zespole wszystko układa się jak w bajce, współpraca muzyków jest wzorowa, czego efektem tego jest kolejna płyta studyjna. "Better Than Raw" ma swoją premierę w 1998 roku i umacnia pozycję Helloween w metalowym światku.
Rok później zespół świętuje 15-lecie swojego istnienia i z tej okazji ukazała się płyta "Metal Jukebox". Na tym krążku Helloween umieścił covery dosyć nietypowych artystów i tak mamy tutaj przeróbki piosenek zespołów: Abba, Beatles, David Bowie czy Focus. Z bardziej "ciężkich" wykonawców pojawiają się utwory Scorpions, Faith No More, czy Deep Purple. Tym krążkiem zespół wypełnił kontrakt dla Castle Communications i kolejny album ukazał się z logo Nuclear Blast.
Płyta "The Dark Ride" pojawiła się w sklepach w 2000 roku i ponownie zaskoczyła fanów. Tak ciężko i mrocznie Helloween jeszcze nigdy nie grał. Album zachwycił i zebrał pochlebne recenzje. Niestety w zespole znowu dochodzi do nieporozumień podczas trasy koncertowej i w efekcie z kapeli odeszli Roland Grapow i Uli Kusch. A z kim się skłócili? Oczywiście zamieszany w to był Michael Weikath.
Poszukiwania nowych muzyków trochę się przeciągały i w końcu nowymi członkami Helloween zostali Sascha Gerstner oraz Stefan Schwarzmann. W takim składzie zespół nagrał płytę "Rabbit Don't Come Easy", która ukazała się w 2003. Tym razem Helloween brzmi bardzo lekko i wielu fanów nie było zachwyconych nową jakością w muzyce zespołu.
2005 rok przynosi kolejną zmianę w składzie Helloween - zespół opuszcza Schwarzmann, a nowym perkusistą został Dani Loble. W tak odświeżonym składzie zespół nagrał kolejną płytę, która otrzymała tytuł... "Keeper Of The Seven Keys - The Legacy". Muzycy postanowili napisać kontynuację swoich pomnikowych albumów i nawet sztucznie rozbili ten materiał na dwa krążki CD. Jak to zwykle bywa przy takich zabiegach - później dopisana kontynuacja nie ma szans w porównaniu ze starszymi dziełami.
W roku 2007 fani otrzymali kolejne wydawnictwo koncertowe, tym razem w wersji CD i DVD. "Live In Sao Paulo". Ciekawostką jest fakt, iż w wersji DVD można obejrzeć niektóre utwory w wersji z innego koncertu (Sofia, Tokyo).
Pod koniec tego roku ukazała się kolejna płyta studyjna, która otrzymała tytuł "Gambling With The Devil". Album zbiera pozytywne recenzje i został dobrze przyjęty przez fanów. Muzycznie bliżej tutaj do płyt z lat 90-tych, niż tych późniejszych.
Rok 2010 to 25-cio lecie istnienia zespołu i z tej okazji fani otrzymali składankowe wydawnictwo "Unarmed - Best Of 25th Anniversary Album". Tym razem zespół postanowił nagrać swoje największe przeboje w całkiem nowych aranżacjach. W wielkim skrócie - bliżej tutaj do popu, niż do heavy metalu.
Pod koniec 2010 roku, a dokładnie 31 października (Halloween!) ma premierę kolejny studyjny album Helloween. "7 Sinners" to ponownie bardziej posępne i mroczne oblicze tego zespołu. Płyta zostaje dosyć dobrze przyjęta przez fanów i recenzentów. W styczniu 2013 roku premierę ma kolejny studyjny album Helloween. Płyta otrzymała tytuł "Straight Out Of Hell" i przynosi więcej "wesołkowatej" muzyki niż na poprzednich albumach.
W roku 2015 swoją premierę ma kolejny studyjny album, który otrzymał tytuł "My God-Given Right".
W 2016 roku ogłoszono, że do zespołu wracają Michael Kiske i Kai Hansen!!! A zespół rusza w wielką trasę pod szyldem "Pumpkins United". Rok później zespół wypuścił singla "Pumpkins United", który został napisany w nowym składzie. Trasa okazała się ogromnym sukcesem i przerosła oczekiwania zespołu. W 2019 ukazała się koncertówka "United Alive in Madrid". Video otrzymało tytuł "United Alive".
W czerwcu 2021 roku ukazał się płyta "Helloween" na którą materiał skomponował cały zjednoczony skład.
Bio: Gumbyy
DYSKOGRAFIA:
1985 - Walls Of Jericho
1987 - Keeper Of The Seven Keys Part I
1988 - Keeper Of The Seven Keys Part II
1989 - Live In The UK
1991 - Pink Bubbles Go Ape
1993 - Chameleon
1994 - Master Of The Rings
1996 - High Live
1996 - The Time Of The Oath
1998 - Better Than Raw
1999 - Metal Jukebox
2000 - The Dark Ride
2003 - Rabbit Don't Come Easy
2005 - Keeper Of The Seven Keys - The Legacy
2007 - Live In Sao Paulo
2007 - Gambling With The Devil
2010 - 7 Sinners
2013 - Straight Out Of Hell
2015 - My God-Given Right
2019 - United Alive in Madrid
2021 - Helloween
|
